Liczba wyświetleń: 1820
Prodigiozyna, krwistoczerwony pigment, hamuje namnażanie się bakterii gronkowca, a nawet je niszczy. Opatrunek z wykorzystaniem prodigiozyny – opracowany na UWM – może być wykorzystany wszędzie tam, gdzie nie ma możliwości szybkiego oczyszczenia rany.
Prodigiozyna to krwistoczerwony pigment, nierozpuszczalny w wodzie. Wytwarza go bakteria Serratia marcescens, czyli pałeczka krwawa. Prof. Sławomir Ciesielski z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie poświęcił już 10 lat pracy na badanie prodigiozyny, a w tekście opublikowanym na stronie internetowej uczelni opowiada o krokach, które przybliżały go do odkrywania kolejnych właściwości krwistoczerwonego pigmentu.
„Początkowo interesowało mnie to, że ten barwnik wiąże się specyficznie z DNA komórek nowotworowych, przez co może być potencjalnym lekiem na raka. Później dowiedziałem się, że prodigiozyna ma również silne właściwości antybakteryjne i antygrzybiczne. W szczególności zainteresowało mnie to, że hamuje wzrost bakterii Gram-dodatnich” – wyjaśnia prof. Ciesielski, cytowany w prasowym komunikacie.
Do bakterii G-dodatnich należą np. gronkowce, paciorkowce, laseczka tężca, prątek gruźlicy i prątek trądu. Gronkowce – złocisty i skórny – występują powszechnie i są składnikiem flory bakteryjnej na skórze. Jeśli skóra jest zdrowa, nic się nie dzieje. Jeśli jednak na ciele jest rana, bakterie wnikają do niej i stają niebezpieczne. Dochodzi do zakażenia, które może skończyć się nawet śmiercią.
„Prodigiozyna hamuje namnażanie się bakterii gronkowca, a nawet je niszczy. Ta jej właściwość natchnęła nas pomysłem opracowania opatrunku z dodatkiem prodigiozyny” – mówi prof. Ciesielski.
Zespół naukowy prof. Ciesielskiego, do którego należą dr hab. Justyna Możejko-Ciesielska, prof. UWM z Katedry Mikrobiologii i Mykologii na Wydziale Biologii i Biotechnologii oraz Martyna Godzieba, doktorantka z Katedry Biotechnologii w Ochronie Środowiska, korzystając ze wsparcia Inkubatora Innowacyjności, programu realizowanego na UWM przez Centrum Innowacji i Transferu Technologii, opracował sposób frakcjonowania i wiązania wydzielonych frakcji prodigiozyny z opatrunkiem.
Laboratoryjne próby posiewu bakterii wykazały, że gronkowiec złocisty i skórny na opatrunkach z prodigiozyną nie rozwija się.
W 2019 r. prof. Ciesielski złożył wniosek do Urzędu Patentowego RP. Jesienią ubiegłego roku otrzymał patent na „Sposób wytwarzania prodigiozyny i zastosowanie jej do tworzenia bariery antybakteryjnej materiałów opatrunkowych”.
„Takie opatrunki mogą być przydatne wszędzie tam, gdzie nie ma możliwości szybkiego oczyszczenia rany, np. w warunkach terenowych a szczególnie w podczas działań wojennych. W takich ranach już po kilku godzinach mogą rozwinąć się gronkowce, co bardzo utrudni leczenie, a w skrajnych wypadkach może nawet doprowadzić do zakażenia całego organizmu i śmierci rannego” – mówi prof. Ciesielski. I dodaje, że stosowanie alternatywnych związków antybakteryjnych jest ważne również ze względu na rosnący problem antybiotykooporności.
„Na rynku, w niedługim czasie, będą dominować leki antybakteryjne, na które patogeny nie wykształciły jeszcze oporności” – stwierdza prof. Ciesielski.
Naukowiec poinformował, że zespół szuka partnera biznesowego, który pomógłby przygotować opatrunek z prodigiozyną do masowej produkcji.
Na podstawie: Uwm.edu.pl
Źródło: NaukawPolsce.PAP.pl
Poznaj plan rządu!
A ja proponuję z własnego doświadczenia założyć na ranę opatrunek odcinający tlen ranie. np. rozciętego palca owinąć dosyć ściśle zwykłą taśmą klejącą, nawet pakową. na drugi dzień rana będzie wprawdzie odparzona, ale będzie zrośnięta bez pomocy szwów i jakichkolwiek anty-bakteryjnych opatrunków. Wystarczy ją odwinąć z taśmy klejącej i poczekać, aż odparzona skóra dojdzie do siebie. I to mówię o ranie dłoni, która goi się najtrudniej. 10 lat pracy na badanie prodigiozyny zmarnowane.
Zacznijcie żyć dla ludzi, miast dla korzyści z nich płynących.