Liczba wyświetleń: 1288
„Polonez to radosny polski taniec grupowy, który może być tańczony przez od kilku do nawet setek par, tworzących korowód i podążających śladami pierwszej pary. Podstawowy krok polega na ugięciu jednej nogi, podczas gdy drugą wykonuje się krok naprzód. W czasie tańca pary wykonują różne figury, takie jak podnoszenie złączonych rąk i tworzenie mostu, pod którym przechodzą inne pary. Tempo poloneza jest umiarkowane, więc w tańcu mogą brać udział osoby bez wcześniejszego doświadczenia, które obserwują zachowanie innych. Obecnie tradycja poloneza jest nierozerwalnie związana ze studniówką – balem licealistów. W niektórych miejscach polonez jest również tańczony podczas wesel, zabaw noworocznych i karnawałowych oraz przy innych okazjach” – czytamy na stronie UNESCO.
Podczas odbywającej się właśnie w Kasane w Botswanie 18. sesji Komitetu Międzyrządowego ds. Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa oficjalnie ogłoszono wpisanie poloneza na listę UNESCO. Jeszcze zanim Polska ratyfikowała Konwencję UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego, prowadzono rozmowy na temat wpisania poloneza na listę. Jednak warunkiem uzyskania takiego wpisu jest umieszczenie takiego elementu na krajowej liście. Polonez wraz z innymi tańcami trafił na taką listę w roku 2015, a od roku 2019 jest na niej wymieniony jako osoby element. Przed kolejne dwa lata trwały prace nad złożeniem odpowiedniego wniosku do UNESCO. Trafił on tam w 2022 roku.
Jan Łosakiewicz, dyrektor Teatru Tańca UW „Warszawianka” i przewodniczący Polskiej Sekcji Międzynarodowej Rady Stowarzyszeń Folklorystycznych, Festiwali i Sztuki Ludowej przypomniał w rozmowie z PAP, że polonez to jeden z najstarszych polskich tańców. Specjaliści dopatrują się jego początków w dwóch źródłach. „Z jednej strony wywodzi się on z regionalnych tańców chodzonych, z drugiej zaś strony nawiązuje do tradycji tańców dworskich. Salonową formułę oraz europejski sznyt otrzymał dzięki baletmistrzom i choreografom, zwłaszcza francuskim” – wyjaśnia Łosakiewicz. Choreograf dodaje, że tylko pozornie polonez jest tańcem prostym. „W rzeczywistości to jeden z trudniejszych tańców ze względu na oddanie jego charakteru. Krok polonezowy wydaje się być łatwy, ale to tylko pozorne odczucie”.
Nasz taniec narodowy jest szóstym elementem polskiego dziedzictwa umieszczonym na liście UNESCO. Pierwszym było krakowskie szopkarstwo (2018), następnie trafiły na nią bartnictwo (2020), w 2021 roku wpisano sokolnictwo oraz tradycję dywanów kwietnych na procesjach Bożego Ciała, a w ubiegłym roku pojawiło się na niej flisactwo.
Autorstwo: Mariusz Błoński
Na podstawie: ICH.UNESCO.org
Źródło: KopalniaWiedzy.pl
Poznaj plan rządu!
“Nasz taniec narodowy jest szóstym elementem polskiego dziedzictwa umieszczonym na liście UNESCO” – jeszcze jest na liście:szopkarstwo, bartnictwo, sokolnictwo, dywany kwiatowe na Boże Ciało, flisactwo .
To jest nasz przemysł ciężki, a co ze zbieraniem grzybów oraz reparacją europalet?!? – kiedy będą na liście? – inaczej amerykanie i to przejmą! Hehe