Ze swarzycą w herbie…

Opublikowano: 17.07.2021 | Kategorie: Publicystyka, Społeczeństwo, Wierzenia

Liczba wyświetleń: 2244

Swarzyca, częściej znana jako swastyka, przez wielu kojarzona jest wyłącznie z nazizmem. Tylko prawdziwi sympatycy średniowieczna a szczególnie wczesnohistorycznej jego części lub nawet okresu wcześniejszego są świadomi, że symbol ten jest znacznie starszy a co więcej nacechowany pozytywnie.

„Encyklopedia Onetu” podaje taką definicja swastyki: symboliczny i ornamentalny znak w postaci równoramiennego krzyża o ramionach zagiętych pod kątem prostym w tym samym kierunku. Jako symbol pomyślności i szczęścia szeroko rozpowszechniona w starożytnym i we współczesnym świecie. Słowo swastyka wywodzi się z sanskrytu (svastika) i oznacza „wiodący do pomyślności”. Swastyka pojawiała się już w sztuce wczesnochrześcijańskiej i bizantyńskiej, nadal jest powszechnie stosowana jako symbol pomyślności w hinduizmie, dżinizmie i buddyzmie. Swastyka prawostronna jest powszechnie uznawana za symbol Słońca, imitując ruchem swych ramion drogę, jaką ono pokonuje. Swastyka lewostronna, poprawnie zwana sauvastika, jest symbolem nocy, straszliwej bogini Kali i praktyk magicznych.

Swastyka to symboliczny i ornamentalny znak w postaci równoramiennego krzyża o ramionach zagiętych pod kątem prostym w tym samym kierunku. Jako symbol pomyślności i szczęścia była szeroko rozpowszechniona w starożytnym i we współczesnym świecie. Słowo swastyka wywodzi się z sanskrytu (svastikah) i oznacza „wiodący do pomyślności”. Możemy je podzielić na dwie części: SU- (dobry, dobrze) i -ASTIKAH (być, będąc). Zarówno swastyki o ramionach zagiętych w prawą jak i w lewą stronę używane były w Indiach.

Prawdopodobnie ze względu na swój prosty kształt, swastyka używana była całkowicie niezależnie przez różne społeczności w różnych rejonach świata. Jedno z najstarszych malowideł przedstawiających swastykę pochodzi z okresu paleolitu, co sugeruje, iż powstało co najmniej 10.000 lat temu. W tradycji chińskiej, symbol swastyki i jej znaczenie pomyślności, pojawił się około 2000 lat temu wraz ze sprowadzeniem Buddyzmu z Indii do Chin. W języku chińskim znak ten wymawia się „łan” (w dialekcie mandaryńskim). Przy czym uważa się go również za odpowiednik innej litery chińskiej z tą samą wymową, która oznacza: „dziesięć tysięcy”, „duża liczba” lub „wszystko”.

Symbol swastyki przez tysiące lat używany był w różnych kręgach kulturowych i społecznych. Wśród szczepów germańskich znany był jako „”Krzyż Tora”. Ciekawe, że jako nazwę tego symbolu hitlerowcy użyli hinduskie słowo „swastyka” a nie „Krzyż Tora”, jakby wynikało z ich historii. Natomiast do Anglii trafił za pośrednictwem skandynawskich osadników z Lincolnshire i Yorkshire. Interesującym zdaje się być, iż znak ten odkryto także na żydowskich synagogach w Palestynie z przed 2.000 lat, a co za tym idzie Hitler (mimowolnie?) „skradł” ten symbol zarówno Żydom jak i Hindusom.

Co więcej symbol ten był niezmiernie popularny (w różnych odmianach), także w śród naszych, słowiańskich przodków.

Był to symbol solarny mającym zagwarantować przychylność bogów – stąd miedzy innymi nasza rodzima nazwa„swarożyca”. Boski przejaw Swaroga przypisywano bowiem słońcu i ogniowi.

Swastykę znali japońscy samurajowie.

Swastyka była również używana przez rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej, Środkowej i Południowej. Według Joe Hoflera, który także odwołuje się do doktora Kumbari z muzeum Urumqi w Xinjiang (Chiny), ugrupowanie hindusko-arjańskie z gałęzi germańskiej, przybyło do Europy około 2.000 p.n.e. przywożąc ze sobą symbol swastyki (dysk słońca), występujący w ich sztuce religijnej, tak jak pokazują to wykopaliska z grobowców Kurgan na stepach rosyjskich i grobowców hindusko-ariańskich w Xinjiang w Chinach.

Filip Budda w swej książce pt.: „Swastyka w dziejach cywilizacji” przedstawia z kolei 12 tysięcy lat dziejów tego symbolu, który – drogą dyfuzji kulturowej, wraz z rozprzestrzenianiem się rolnictwa – upowszechnił się na pięciu kontynentach Ziemi. Związany z kultem płodności a także z kultami solarnymi, w najważniejszych religiach świata uznawany był za symbol dobroczynny. 12 tysiącom lat dziejów swastyki, jako symbolu dobroczynnego, przeciwstawia się 12 lat używania tego symbolu na sztandarach i godłach Trzeciej Rzeszy. Czy z tego względu mamy go przekreślić bezpowrotnie?

Autor: RKP
Źródło: Rodzimy Kościół Polski


TAGI: ,

Poznaj plan rządu!

OD ADMINISTRATORA PORTALU

Hej! Cieszę się, że odwiedziłeś naszą stronę! Naprawdę! Jeśli zależy Ci na dalszym rozpowszechnianiu niezależnych informacji, ujawnianiu tego co przemilczane, niewygodne lub ukrywane, możesz dołożyć swoją cegiełkę i wesprzeć "Wolne Media" finansowo. Darowizna jest też pewną formą „pozytywnej energii” – podziękowaniem za wiedzę, którą tutaj zdobywasz. Media obywatelskie, jak nasz portal, nie mają dochodów z prenumerat ani nie są sponsorowane przez bogate korporacje by realizowały ich ukryte cele. Musimy radzić sobie sami. Jak możesz pomóc? Dowiesz się TUTAJ. Z góry dziękuję za wsparcie i nieobojętność!

Poglądy wyrażane przez autorów i komentujących użytkowników są ich prywatnymi poglądami i nie muszą odzwierciedlać poglądów administracji "Wolnych Mediów". Jeżeli materiał narusza Twoje prawa autorskie, przeczytaj informacje dostępne tutaj, a następnie (jeśli wciąż tak uważasz) skontaktuj się z nami! Jeśli artykuł lub komentarz łamie prawo lub regulamin, powiadom nas o tym formularzem kontaktowym.

1 wypowiedź

  1. poray 18.07.2021 10:53

    Materiał pod względem merytorycznym powiela niekompetentne informacje wymyślone zza biurka XIX wiecznych religioznawców zachodnich:
    1. Nie ma żadnej żywej tradycji, która potwierdzałaby interpretację w myśl której swastyka jest symbolem słońca. Wymyślono to półtora wieku temu i bezmyślnie powtarza się w wielu publikacjach.
    2. Istnieją natomiast dwie żywe tradycje, które wyjaśniają pojęcie swastyki w zgolą odmienny sposób.
    3. Tradycje te to Bon i szamanizm syberyjski Bo
    4. Np. według tradycji Bon są dwa zasadnicze (powiązane z sobą pojęcia swastyki), zawarte w mitach kosmogonicznych:
    pierwszy: to symbol doskonałości, niezniszczalności, nieskończoności, utożsamiany z naturalnym stanem umysłu, czyli absolutem – z niej wyłania się wszechświat
    drugi: to jednocześnie symbol pięciu świetlistych emanacji, subtelnych energii, czyli pięciu żywiołów (cztery ramiona i centrum) – z którego wyłania się wszechświat
    5. Pojęcie zawarte w powyższych tradycjach różni się zupełnie od koncepcji zachodnich, i pośrednio potwierdza treści zachowane w zlaicyzowanej tradycji Indii, Chin, czy choćby kulturze ludowej Słowian – gdzie swastyka oznacza symbol niezniszczalności (ideogram wan w dialekcie mandaryńskim w Chinach, czy pojęcie swastyki w ujęciu sanskrytu przytoczone w tekście, czy choćby postrzeganie swastyki jako “krzyżyków niespodzianych” rozumianych jako symbol pomyślności.

    W powyższym tekście przedstawiono kolejne informacje bez pokrycia w faktach i badaniach naukowych:
    – swastyki znane są w Chinach sprzed okresu zastosowania ideogramu wan (język mandaryński). Nie jest to dziwne, ponieważ najprawdopodobniej symbol ten dotarł do Chin już w epoce brązu wraz Tocharami (Juezi), mitycznymi twórcami pierwszej chińskiej dynastii. Tocharowie byli przybyszami z obszaru Europy Wschodniej lub centralnej co potwierdza ich haplogrupa, wygląd antropologiczny (mumie) oraz inne analogie w postaci zachowanych artefaktów obrzędowych.
    – zupełnie absurdalną (nie naukową) tezą jest ta mówiąca “o przybyciu swastyki 2000 lat pne z ugrupowaniem hindusko-arjańskim z gałęzi germańskiej”
    po pierwsze nie istnieje pojęcie “hindusko-ariańskie”. Arianie to grupa chrześcijan powstała w III ne w efekcie nauk Ariusza. Popełniono tu podważający merytoryczność treści błąd zrównano Arian z Ariami, czyli etnosem funkcjonującym na obszarze Eurazji co najmniej od kilku tys. lat pne (według staroirańskiej jamasp namaq Ariowie na obszar Iranu przybyli ok. 5 tys. lat pne)
    po drugie nie istnieje pojęcie germańskich hinduso-ariów, co jest absolutnym nonsensem wymyślonym przez XIX-XX wiecznych religioznawców pokroju Dumezila oraz m.in “naukowców” III Rzeszy. Na bzdurność tej koncepcji wskazują badania archogenetyków, językoznawców, czy choćby badania porównawcze z zakresu religioznawstwa
    po trzecie w Europie istnieją o wiele starsze wyobrażenia swastyk niż wydumane 2000 lat pne “germańskich indo-ariów”. Najstarsza swastyka na świecie pochodzi z ok. 12-14 tys lat pne, z Mezin (Ukraina).
    po czwarte badania archeogenetyczne wskazują na odwrotny kierunek wędrówki Ariów. czyli w obszaru Europy w kierunku Indii. Wątpliwości budzi czas tego napływu, czy było to jak twierdzą naukowcy zachodni drogą północną od stepów ok. 2000 lat pne. Czy też jak uważają naukowcy hinduscy miało to miejsce już wcześniej prawdopodobnie drogą południową (Azja Mniejsza i obszar Eufratu/Tygrysu) co miało wpływ na powstanie cywilizacji Indusu, która zdaniem badaczy zachodnich padła ofiara najazdu Atriów.

    Więcej o swastyce i związanej z tym symbolice w naszej książce “Wierzenia Słowian i Indoariów” – polecam.

Dodaj komentarz

Zaloguj się aby dodać komentarz.
Jeśli już się logowałeś - odśwież stronę.