Liczba wyświetleń: 1630
W niedawnym eksperymencie przeprowadzonym przez fizyków z Uniwersytetu w Cambridge odkryto, że symulowanie podróży wstecz w czasie może stać się nieocenionym narzędziem w rozwiązywaniu trudnych problemów fizycznych, które opierają się tradycyjnym metodom badawczym.
Pod przewodnictwem Davida Arvidssona-Sukura zespół naukowców postanowił zbadać, czy kwantowe obwody teleportacji oparte na splątanych cząstkach mogą zostać wykorzystane do modelowania hipotetycznych pętli czasowych i, co ważniejsze, do zmiany stanu kwantowego po jego ustawieniu. Choć takie pętle czasowe mają charakter spekulatywny, ich matematyczna struktura może dostarczać klucza do rozwiązań skomplikowanych zagadnień fizycznych.
Arvidsson-Sukur porównuje to do wysyłania prezentu. W konwencjonalnym rozumieniu, aby prezent został dostarczony trzeciego dnia, trzeba by go wysłać pierwszego dnia. Problem pojawia się, gdy listę życzeń otrzymujemy dopiero drugiego dnia, co komplikuje wybór prezentu. Takie paradoksy inspirowały zespół do stworzenia symulacji, w których manipulacja splątaniem kwantowym umożliwiająca wsteczną korektę wcześniejszych działań prowadzi do oczekiwanego wyniku.
Splątanie kwantowe to jedno z najbardziej fascynujących i tajemniczych zjawisk w świecie kwantowym, gdzie stan dwóch oddzielonych cząstek pozostaje powiązany tak, że pomiar jednej cząstki natychmiast określa stan drugiej, bez względu na dystans między nimi. W eksperymencie Arvidssona-Sukura i jego zespołu ten kwantowy związek został użyty w sposób, który przekroczył tradycyjne rozumienie teleportacji informacji między cząstkami.
Nicole Junger Halpern z Narodowego Instytutu Standardów i Technologii oraz Uniwersytetu Maryland dokładnie opisuje procedurę: eksperymentujący splata dwie cząstki, po czym jedną z nich wysyła do eksperymentu. Po uzyskaniu nowych informacji druga cząstka jest manipulowana w taki sposób, by wpłynęła na wcześniejszy stan pierwszej cząstki, skutecznie modyfikując wynik całego eksperymentu.
Chociaż zastosowany model zamkniętej pętli czasowej nie umożliwia rzeczywistych podróży w czasie ani nie prowadzi do stworzenia paradoksów, bazuje na technice postselekcji w teorii kwantowej. Metoda ta pozwala na ograniczenie pomiarów opartych na określonych wcześniejszych zdarzeniach. Obliczenia wskazują, że taka pętla czasowa może być efektywna jedynie w 25% przypadków. Niemniej jednak wskazuje to na możliwość przeprowadzenia realnego eksperymentu w przyszłości.
Kontynuacja badań nad symulacją odwrotnych podróży w czasie ma potencjał, by wskazać naukowcom nowe drogi rozwiązania skomplikowanych problemów fizycznych, które do tej pory wydawały się być poza zasięgiem współczesnej wiedzy.
Źródło: InneMedium.pl
Poznaj plan rządu!
Podroze w czasie raczej sa niemozliwe, bo gdyby tak bylo odczulibysmy to. Np. pojawialby sie nagle jakies urzadzenia czy wydarzenia ktore nie maja prawa istnienia lub powstania. Np ktos ma jakis pomysl a zaraz na drugie dzien pojawia sie wynik (urzedzenie) do ktorego powstania potrzeba duzo czasu. Ktos przetestowal istniene podroznikow w czasie, wyslal zaproszenie na sobotnia impreze ktore wyslal w niedziele. Nikt na imprzeie sie nie pojawil.
Albert; wyobraz sobie kolo, czy znajdziesz na nim poczatek i koniec?
To jest wlasnie czas, ktory nie ma poczatku i konca.
Ateraz wyobraz sobie ze w tym kole znajduja sie mniejsze kola, a poza te kolla sa jeszcze wieksze kola.
To jest wlasnie czas ktory ma rozna frekfencje, kazde takie kolo ma inna frekfencje.
Sa rowniez kola ktore sie przecinaja.
Raczej nie mozna przejsc do przodu i tylu, mozna przejsc do innego kola zmieniajac frekfencje-czestotliwosc.
Czas jest liniowy, ale zapetlony.
Przechodzac do innego kola, naruszasz jego czestotliwosc tym samym powodujesz powstanie nowego kola, nowej lini czasowej.
Dlatego jasnowidze widza podobna rzeczywistosc, ale nie te sama co na ich aktualnej lini czasowej.