Liczba wyświetleń: 872
Aktywiści Clean Clothes Campaign protestowali w sklepach H&M, Zara, Gap i Levis przeciwko łamaniu praw człowieka w fabrykach w Kambodży, gdzie szyte są ubrania dla tych „sieciówek”.
Jak informuje Clean Clothes Campaign, w ramach akcji protestacyjnej aktywiści odgrywali omdlenia w 30 sklepach wspomnianych koncernów w Londynie, Berlinie, Kopenhadze, Paryżu i innych europejskich miastach. W ten sposób chcieli zwrócić uwagę na masowe omdlenia, do których dochodzi w fabrykach w Kambodży ze względu na głodowe pensje i niedożywienie pracowników szyjących ubrania dla tzw. sieciówek odzieżowych. Największymi zleceniodawcami tych fabryk są takie popularne marki, jak H&M, Zara, Gap i Levis.
Akcja rozpoczyna ogólnoeuropejską kampanię, mającą skłonić sieciówki odzieżowe do płacenia pracownikom fabryk w Kambodży pensji wystarczających na wydobycie się z ubóstwa. Płaca minimalna tych pracowników wynosi 66 dolarów miesięcznie, tymczasem „płaca wystarczająca na godne życie” powinna być przynajmniej cztery razy wyższa. Badania kaloryczne przeprowadzone tego roku przez Konsorcjum praw pracowników w Kambodży, ujawniły, że większość tamtejszych pracowników fabryk odzieżowych cierpi na deficyt kaloryczny rzędu 500 kcal dziennie. W dodatku żywność, na zakup której stać pracowników, nie spełnia podstawowych norm odżywczych. W samym 2011 r. związki zawodowe w Kambodży odnotowały ponad 2400 przypadków omdlenia pracowników w trakcie wykonywanej przez nich pracy. Podobnych przypadków, które nie zostały zarejestrowane, mogło być znacznie więcej.
„Od kilkudziesięciu lat słyszymy wymówki globalnych koncernów odzieżowych, które uciekając od odpowiedzialności, starają się przekonać konsumentów i opinię publiczną, dlaczego wciąż nie są w stanie zapewnić pracownikom szyjącym dla nich odzież, płacy wystarczającej na życie. Jednakże 'płaca godziwa’ czy 'płaca wystarczająca na godne życie’ to nie jest wybór, tylko konieczność” – mówi Maria Huma z Polskiej Zielonej Sieci, organizacji wchodzącej w skład koalicji Clean Clothes Polska. Zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka każdy ma prawo do pracy i do „odpowiedniego i zadowalającego wynagrodzenia, zapewniającego jemu i jego rodzinie egzystencję odpowiadającą godności ludzkiej”.
Źródło: Nowy Obywatel
Poznaj plan rządu!
No tak, w końcu mieszkańcy poołudniowo-wschodniej azji są inaczej zbudowani niż europejczycy. Nie mają potrzeby odpoczynku po pracy, nie muszą tyle jeść co europejczycy, nie mają tez potrzeby bezpieczeństwa i godnego traktowania.
Natura ich stworzyła w ten sposób żeby słuzyli wyższym nacjom, którzy naturalnie zostali stworzeni do panowania nad światem.
Rozbi, z calym szacunkiem, ale nie wiesz o czym piszesz. Prawdziwy koszt globalizacji jakie ponosza lokalne spolecznosci w Kambodzy czy np. na Filipinach jest zatrwazajacy. Spedzilem kilka lat audytujac takie fabryki w regionie. Eye opener.
I tak mają dług wobec nas, dzięki nam poznali co to jest cywilizacja zanim przybyli tam biali to pewnie jedli psy, szczury i siebie nazwajem. Dzięki nam żyją w kapitalizmie i każdy z nich może zostać milionerem i mieć Ipada wysadzanego diamentami. Nie ma więc co marudzić, spłacają swój dług wzdzięczności wobec nas 🙂
Sam fakt że właśnie w tym rejonie świata jest największe przeludninenie dobitnie świadczy o tym że jest im za dobrze !!!
Iboo, czyżbym wyczuwał w twoich postach delikatną nutkę ironii?
Pytanie czy te większe zarobki są faktyczne. W Kambodży jest bardzo niski poziom zurbanizowania, mając swoje poletko rodzina może dużo nie zarabiać ale być w stanie się z niego wyżywić, coś gdzieś tam uhodują, coś tam sprzedadzą i kupią co potrzebne.
A my z czego mamy im dawać? Też jesteśmy grabieni tylko mniej 🙂 Może moglibyśmy się z nimi coś podzielić jakby nie zabierali na pieniądzy np po to by nasza armia pomagała okupować Afganistan.
Przenoszenie fabryk w te kraje to czysta głupota. Lepiej i tak nie można im płacić niż najlepsze zarobki w danym kraju a i to przyczynia się do buntu jednostek w danym kraju przeciw władzy o lepszy byt a co za tym idzie wzrost demograficzny, co innego gdyby świadomość spoleczna była tam na odpowiednim poziomie ale to bardzo zlożony temat mniej więcej na zasadzie jałmużny dla pijaka niby dobry uczynek ale gdyby nie dostal to by wziol się do pracy. każdy kraj sam musi wypracować sobie poziom życia
” i to przyczynia się do buntu jednostek w danym kraju przeciw władzy o lepszy byt a co za tym idzie wzrost demograficzny”
Ciekawa implikacja. Ludzie mnożą się i wolniej umierają na złość władzy?
A porównanie jakoś słabo się pokrywa z kambodzą, w jaki to ona sposób jest pijakiem który nie chce się wziąć do pracy? Kambodża to kraj z innego kręgu cywilizacyjnego który został przez europejczyków najechany i zniewolony, zostały mu narzucone nasze zasady. Sytuacja tam jest wynikiem ingerencji zewnętrznej a nie lenistwa mieszkańców 🙂
PO PIERWSZE! Przestańcie kupować! To jest chore! Sam cierpiałem na manie kupowania. Kiedyś straszy człowiek odpowiedział na pytanie, jaka jest tajemnica jego 60letniego małżeństwa? My jesteśmy z czasów kiedy zepsute rzeczy się naprawiało a nie wyrzucało – odparł. Skarpety można cerować, spodnie naprawić a o MP3ke dbać. Do tego zabrać ze sobą torbę na zakupy i bajerancki termos na kawę, lub wielorazowy kubek i można zrobić ogromny postęp ewolucyjny. Kiedy wyłączysz telewizor i wsiądziesz na rower zamiast samochodu, życie będzie miało więcej kolorów, kiedy odstawisz junk food, mięso i lekarstwa od byle czego, poczujesz jak bardzo byłeś zatruty. Korporacje będą padać, skoczy się wyzysk i zysk za wszelka cenę.
powinna być jakaś zaasada nie ingerencji i nie przenikania kultur tak jakoś nie ciekawie wygląda nasza przyszlość bo tak myślę sobie Czesi nam dali chrześcijaństwo Rosjanie komunizm no i teraz mamy POPIS nic dobrego nie wynika z mieszania kultur
A co by było gdyby tych ,,tanich,, fabryk tam w ogóle nie było ? … no właśnie …nic ..czyli jeszcze większa bieda . Tak zaczynała Japonia , Hong Kong , Singapur , Malezja itd. Od produkcji taniego badziewia .
No tak, gdyby tam nie byo tanich fabryk, to ludzie mogli by się zorientować że wolny czas moga poświęcić na produkcje żywności dla siebie, budowę infrastruktury, czy rozwój kraju.