Liczba wyświetleń: 1675
W 2017 r. Naukowcy z Uniwersytetu Nagoya i High Research Accelerator Research Organisation ogłosili, że odkryli nieznaną wcześniej 30-metrową wnękę w sercu Wielkiej Piramidy. Komora ta, jest teraz znana jako „wielka pustka”. Teraz badacze zostali poproszeni aby powtórzyć swój eksperyment w celu dokładniejszego zbadania wnętrza tego cudu architektury.
Odkrycia dokonano za pomocą radiografii mionowej, techniki obrazowania która wykorzystuje cząsteczki subatomowe zwane mionami w taki sam sposób, jak obrazowanie rentgenowskie. Miony powstają, gdy promienie kosmiczne uderzają w naszą atmosferę. Te cząsteczki subatomowe, są niezwykle skuteczne w przenikaniu grubych warstw materiału skalnego i mogą przebić się nawet do jednego kilometra.
Odkrycie tajemniczej nieznanej komnaty w Wielkiej Piramidzie spotkało się ze sceptycyzmem ze strony innych członków społeczności archeologicznej, a rząd egipski zwrócił się niedawno do zespołu archeologów z Uniwersytetu w Nagoi o potwierdzenie ich ustaleń poprzez ponowne zbadanie Wielkiej Piramidy przy wykorzystaniu promieni kosmicznych.
Tym razem, zespół zainstaluje detektor mionowy w komnacie Królowej i pozwoli mu działać przez miesiąc. Odkrycia pozyskane dzięki radiografii mionowej zostaną wykorzystane w połączeniu z badaniami z użyciem dronów, aby odpowiedzieć na ważne pytania w dziedzinie badań nad Wielką Piramidą. Czy w piramidzie rzeczywiście znajduje się ukryta komora? Co może się w niej kryć?
Znana wewnętrzna struktura Wielkiej Piramidy składa się z Komnaty Króla, Komnaty Królowej, Wielkiej Galerii i kilku mniejszych pomieszczeń nad Komnatą Króla. Uważa się, że wewnątrz piramidy wciąż nie odkryto wszystkiego. Zespół badawczy ma nadzieję, że ich nowy skan rzuci nieco światła na nieznane fragmenty piramidy i oczekują, że ich odkrycia zostaną opublikowane jeszcze tego lata.
Autorstwo: M@tis
Źródło: InneMedium.pl
Poznaj plan rządu!
Szczerze mówiąc to ja myślałem, że już od dawna istnieje technika obrazowania przestrzeni podziemnej, skalnej itd, podobnie jak ma to miejsce w przypadku obrazowania np. dna morskiego albo ultrasonografii lub podobnych technik.