Koran

Liczba wyświetleń: 1514

Słowo Koran pochodzi od arabskiego słowa kur’ an, oznaczającego czytanie lub recytację. My, muzułmanie, uważamy Koran za Słowo Boże, od niego pochodzące, chronione przed ludzkimi modyfikacjami, potwierdzające wcześniejsze objawienia i aktualne aż do końca świata. Właśnie dlatego darzymy Koran ogromnym szacunkiem i przed każdym otwarciem dokonujemy ablucji, całujemy go wypowiadając słowa: „W imię Boga Miłosiernego i Litościwego“. Gdy czytamy Koran, rozpoczynamy jego recytację słowami „Szukam ucieczki u Boga, przed przeklętym Szatanem” a kończymy ją słowami „Słowa Boga Wspaniałego są prawdą”. Obchodzony przez nas Ramadan jest miesiącem, w którym został pierwszy raz objawiony Koran i dlatego właśnie jest on dla nas tak ważnym i radosnym świętem.

Koran leży u podstaw wiary muzułmańskiej, jest źródłem praw religijnych, zasad moralnych, relacji społecznych, zawiera szczegółowe informacje na temat zmartwychwstania i życia przyszłego, a także historie wcześniejszych Proroków, w tym biblijnych, oraz przypowieści.

Koran składa się ze stu czternastu rozdziałów zwanych surami, ułożonymi od najdłuższego do najkrótszego (z wyjątkiem pierwszej Sury – Otwierającej). Sury dzielą się na ajaty (wersety). Wszystkie Sury, z wyjątkiem Sury Skrucha, rozpoczynają się słowami „W imię Boga Miłosiernego, Litościwego”.

HISTORIA KORANU

Koran został objawiony stopniowo Prorokowi Muhammadowi (Pokój i boże błogosławieństwo z nim i jego bezgrzeszną rodziną) przez okres 23 lat, za pośrednictwem Anioła Gabriela (arab. Dżibrail). Prorok zapamiętywał swe objawienia i głosił je początkowo wśród swej rodziny i towarzyszy, a później wśród członków innych plemion. Treść objawień była przekazywana słownie, a także, według przekazów, zapisywana na liściach palmy i łopatkach kości.

Koran był objawiony powoli, często przy określonych wydarzeniach, do których odwoływała się treść objawienia. Gdy nastąpiło objawienie, Prorok Muhammad (Pokój i Boże błogosławieństwo z nim i jego bezgrzeszną rodziną) kazał zapamiętywać dany werset lub rozdział jednocześnie kilku osobom, nazywanym Spisującymi Objawienie. Po śmierci Proroka, kilku towarzyszy (Ibn Abi Talib, Mu’adh ibn Dżabal, Abu Darda i Ubajj ibn Ka’b, zebrali fragmenty Koranu w formie kompletnej księgi – relacjonowane przez: as – Sujutiego z al – Itqan, a także z at – Tabaraniego i Ibn – Asakira). Zięć Proroka, Imam Ali, ułożył treść Koranu chronologicznie, jednak wersja ta została zniszczona na polecenie ówczesnego kalifa – Utmana. Do dziś zachowała się jedna wersja Koranu, w języku jego objawienia – arabskim, w której sury ułożone są od najdłuższej do najkrótszej, z wyjątkiem pierwszej Sury – Otwierającej. Dzięki wielkiemu przywiązaniu do pierwotnego języka Koranu, uniknął on losu wcześniejszych Pism Świętych i przetrwał do dziś w formie niezmienionej. Dziś dopuszcza się przekłady Koranu na inne języki, jednak ze względu na specyfikę języka arabskiego, są one jedynie interpretacją tłumacza i nie dorównują swym pięknem ani znaczeniem oryginałowi.

„I podobnie to (ten Koran) jest Księgą, którą zesłaliśmy; błogosławiona i dająca błogosławieństwo. Postępujcie zatem za nią i trzymajcie się z dala od nieposłuszeństwa wobec niej, aby wam okazano miłosierdzie (cnotliwego życia na tym świecie i wiecznej szczęśliwości w życiu przyszłym)“. (Sura: Trzody, ajat: 155)

„Ten Koran z pewnością prowadzi (we wszystkich rzeczach) do tego, co najbardziej sprawiedliwe i słuszne, a także przekazuje wiernym czyniącym dobre i prawe dzieła, dobre wieści, że dla nich przeznaczona jest nagroda wspaniała“ (Sura: Podróż Nocna, ajat: 9).

„Absolutnie wzniosły jest Bóg, Najwyższy Władca, Prawda ostateczna i Niewzruszona. Nie śpiesz się (o Wysłanniku) z (otrzymywaniem i zapamiętywaniem jakiegokolwiek Objawienia włączonego) do Koranu, dopóki nie został ci objawiony w pełni. Lecz mów: „Mój Panie, ubogacaj mnie w wiedzy“ (Sura: Ta Ha, ajat: 114).

„Z całą pewnością, to jest Koran (recytowany) – najszlachetniejszy – w Księdze dobrze strzeżonej“ (Sura: Mające nastąpić Zdarzenie, ajat: 77-78).

KORAN PO POLSKU

Pierwszy przekład Koranu na język polski powstał prawdopodobnie w drugiej połowie XVI wieku, a więc jako trzeci w Europie – po łacińskim i włoskim. Niestety, sam tłumacz pozostaje anonimowy, prawdopodobnie jednak kopistą tego dzieła był Bogdan Assanowicz, syn Szabana – imama z Łowczyc. Autorstwo kolejnego tłumaczenia, z XIX wieku, jest również niejasne. W historiografii utarł się pogląd, iż pierwszym tłumaczem Koranu na polski był Tatar z podlasia – Jan Murza Tarak Buczacki. Nowe badania podważają prawdziwość tego twierdzenia. Wiadomo, iż tekst Koranu zainteresował filomatów – Dionizego Chlewińskiego i Ignacego Domeykę, którzy zajmowali się nim po 1824 roku. Wątpliwości związane z autorstwem tłumaczenia Koranu przypisywanemu Buczackiemu pojawiają się przy porównaniu jego tekstu i przekładu filomackiego, gdyż są one do siebie niezwykle podobne. Nie ulega wątpliwości, że Koran z 1858 roku oparty był w swej zasadniczej części na przekładzie Chlewińskiego i Domeyki, którzy starali się opublikować swoją pracę w Wilnie. Niestety nie otrzymali oni na to zgody, a rękopis został przekazany Joachimowi Lelewelowi, który z kolei dał go Bernardowi Potockiemu. Dzięki staraniom tego ostatniego, część owego tłumaczenia ukazała się w Poznaniu w roku 1848. Pierwotnie sądzono, że autorem tłumaczenia był Józef Sobolewski, ponieważ tak wynikało z opisu bibliograficznego zamieszczonego przez Karola Estreichera. Do rąk Buczackich – Selima, a następnie Jana Buczackiego, rękopis filomacki mógł trafić za pośrednictwem mułły nowogródzkiego – Sobolewskiego. Po dokonaniu drobnych poprawek redakcyjnych i notatek, Jan przekazał go do druku. Kolejnego tłumaczenia dokonał w 1986 roku Józef Bielawski, który jest również autorem wielu traktatów filozoficznych i przekładów współczesnej literatury arabskiej. Najnowszy przekład Koranu, (przetłumaczonego z angielskiego przekładu Alego Ünala) został dokonany przez Jarosława Surdela i wydany w roku 2011.

Autor: Pavel. K
Nadesłano do “Wolnych Mediów”

BIBLIOGRAFIA

1. Rafał Berger, „Islam w Polsce“.

2. Artur Konopacki, „Życie religijne Tatarów na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego w XVI – XIX wieku“.

TAGI: Islam, Koran, Muzułmanie

Poznaj plan rządu!

OD ADMINISTRATORA PORTALU

Hej! Cieszę się, że odwiedziłeś naszą stronę! Naprawdę! Jeśli zależy Ci na dalszym rozpowszechnianiu niezależnych informacji, ujawnianiu tego co przemilczane, niewygodne lub ukrywane, możesz dołożyć swoją cegiełkę i wesprzeć "Wolne Media" finansowo. Darowizna jest też pewną formą „pozytywnej energii” – podziękowaniem za wiedzę, którą tutaj zdobywasz. Media obywatelskie, jak nasz portal, nie mają dochodów z prenumerat ani nie są sponsorowane przez bogate korporacje by realizowały ich ukryte cele. Musimy radzić sobie sami. Jak możesz pomóc? Dowiesz się TUTAJ. Z góry dziękuję za wsparcie i nieobojętność!

Poglądy wyrażane przez autorów i komentujących użytkowników są ich prywatnymi poglądami i nie muszą odzwierciedlać poglądów administracji "Wolnych Mediów". Jeżeli materiał narusza Twoje prawa autorskie, przeczytaj informacje dostępne tutaj, a następnie (jeśli wciąż tak uważasz) skontaktuj się z nami! Jeśli artykuł lub komentarz łamie prawo lub regulamin, powiadom nas o tym formularzem kontaktowym.