Liczba wyświetleń: 973
Spośród Siedmiu Cudów starożytnego świata do dnia dzisiejszego przetrwała jedynie Wielka Piramida Cheopsa. Los pięciu innych jest udokumentowany. Jedyną nieodgadnioną zagadką pozostają Wiszące Ogrody Semiramidy, niektórzy nawet powątpiewają w ich istnienie. Dziś zainsteresowanie akurat tym cudem jest szczególne, ponieważ jest ono przejawem technik, które dziś uznaje się za przyszłościowe: uprawy wertykalne, hydroponika itp. Oto jednak odsłoniła się przed nami szansa na odnalezienie klucza do tej tajemnicy.
W roku 2013 brytyjska archeolog z Uniwersytetu Oxfordzkiego, Stephanie Dalley, opublikowała książkę pt. “The Mystery of the Hanging Garden of Babylon: An Elusive World Wonder Traced”, w której dowodziła, że Wiszące Ogrody nie zostały zbudowane w Babilonie w czasie panowania Nabuchodonozora (604-562 p.n.e.), lecz wiek wcześniej, w Asyrii w czasie panowania Sennacheryba (704-681 p.n.e.). Stolicą Sennacheryba była Niniwa, czyli nieopodal dzisiejszego Mosulu, i to tam należy szukać Wiszących Ogrodów.
24 lipca 2014 tzw. Państwo Islamskie wysadziło w powietrze świątynię Nebi Yunus — trzeba podkreślić, że było to miejsce święte zarówno dla chrześcijan, jak i muzułmanów, wierzono bowiem, że był to grobowiec proroka Jonasza (po arabsku Yunus). Świątynia była znana jako Meczet Jonasza. Po wysadzeniu świątyni ludzie ISIS zaczęli drążyć tunel głęboko pod ruinami. W ten sposób odkryto nietknięte fragmenty pałacu Sennacheryba.
Na łamach magazynu Salon.com amerykański historyk sztuki, Noah Charney, opublikował tekst pt. “Did ISIS inadvertently uncover the secret to the “lost” Hanging Gardens of Babylon?”, w którym wskazuje, że prawdopodobnie odkryto właśnie lokalizację słynnych Wiszących Ogrodów.
Jak to możliwe, że pałac Sennacheryba przykryty został świątynią?
Po upadku starożytnego Sumeru, dominującą potęgą na Bliskim Wschodzie stała się semicka Asyria (powstała ok. 1950 p.n.e.). Semickie Królestwo Babilonii (dzisiejszy Irak) powstało w tym samym czasie (1894 p.n.e.). Przez wieki Asyria walczyła z Babilonią, później została jej sojusznikiem. Od ok. 1200 p.n.e. do Babilonii zaczęli przenikać Aramejczycy i posługujący się dialektem języka aramejskiego Chaldejczycy. Byli oni uważani za źródło anarchii, więc zwalczała ich tak Babilonia, jak i Asyria. W VIII wieku imigranci zaczęli przejmować władzę w Babilonii. W 731 roku królem Babilonii ogłosił się Chaldejczyk Nabu-mukin-zeri. W odpowiedzi na to król asyryjski podjął interwencję zbrojną w Babilonii, która odtąd stała się częścią monarchii asyryjskiej. W 689 roku król Sennacheryb zniszczył wiele zbuntowanych miast babilońskich. W ciągu jednak wieku asyryjskiej niewoli Chaldejczycy na tyle urośli w siłę, że nie tylko przejęli Babilonię, ale i rozbili istniejące 1300 lat państwo asyryjskie. Miało to miejsce w roku 612, kiedy zdobyto i zniszczono jego stolicę Niniwę. Dokonali tego Chaldejczycy sprzymierzeni z medami, Scytami oraz Cymeryjczykami
Pałac Sennecheryba został zasypany i tak powstało wzgórze w Mosulu — Tell Nebi Yunus, które chrześcijanie i muzułmanie uznali za grobowiec mitycznego Jonasza, który miał karcić grzechy Niniwy i który na trzy dni został połknięty przez wielką rybę — w istocie natomiast meczet Jonasza został zbudowany na zasypanym pałacu Sennecheryba.
Na ruinach państwa asyryjskiego Chaldejczycy zbudowali silne państwo nowobabilońskie, które zostało zniszczone w roku 539 przez króla perskiego Cyrusa II. Chaldejczycy znów zostali bez własnego państwa, lecz w świecie starożytnym stali się słynnymi astronomami, a określenie Chaldejczyk stało się tożsame z określeniem mędrzec. Ich odblaskiem są nowotestamentowi trzej mędrcy podążający za Gwiazdą Betlejemską, by pokłonić się nowo narodzonemu królowi, który będzie mówił w języku aramejskim…
Być może Asyryjczycy byli tak okrutni wobec Chaldejczyków, jak ISIS stał się okrutny wobec chrześcijan.
Autorstwo: Mariusz Agnosiewicz
Na podstawie: Telegraph.co.uk [1] [2], TheSun.co.uk, Salon.com
Źródło: Racjonalista.pl
Poznaj plan rządu!
