Liczba wyświetleń: 1156
Tajemniczy Rękopis Wojnicza, napisany w XV wieku przez anonimowego autora w nieznanym języku do tej pory pozostaje jedną z zagadek ludzkości.
Rękopis nie został rozszyfrowany, chociaż w swoim czasie pracowały nad nim najlepsi specjaliści kryptologii, a nawet superkomputery. Ale wygląda na to, że w zbadaniu dokumentu nastąpił pewien przełom. Przy pomocy badań statystycznych rosyjscy uczeni z Instytutu Matematyki Stosowanej im. Kiełdysza Rosyjskiej Akademii Nauk odkryli, że tekst manuskryptu został napisany w dwóch mieszanych językach europejskich, z fałszywymi lukami w wyrazach. Nie ma w nim też samogłosek.
Na jakiej podstawie doszli do takich wniosków? Przede wszystkim analitycy wzięli pod lupę języki grupy indoeuropejskiej, do której wchodzą podgrupy języków słowiańskich, germańskich i romańskich, a także język grecki, baskijski i łacina. Co ciekawe podczas badania porównywano także sztuczne języki, które pojawiły się już po napisaniu manuskryptu — esperanto, interlinguę, wolapik, i „elficki język” quenya. W trakcie eksperymentu porównywano kombinacje liter i odległości między nimi a także portret spektralny macierzy połączeń dwuliterowych.
Po przeprowadzonej analizie stało się jasne, że książka, nosząca imię antykwariusza Wilfrida Wojnicza, została napisana w jednym z języków europejskich. Gdyby miał to być jeden język, to najprawdopodobniej duński. Jednak przypadkowo umieszczone symbole świadczą o tym, że albo litery zostały zmieszane z czymś jeszcze, albo tekst został napisany w specjalnie stworzonym języku i zapisany przy pomocy oryginalnego systemu znaków. Nawiasem mówiąc okazało się, że „elficki” język Tolkiena jest bardzo podobny do interlingwy, a esperanto i wolapik — do łaciny. Inaczej mówiąc, statystyczne właściwości sztucznych języków są podobne do języków naturalnych.
Oprócz tego analiza struktury całego tekstu manuskryptu wykazała, że jego części są zmieszane ze sobą. Z kolei część botaniczna, astrologia, kobiece ciała i tak zwane przypisy również różnią się między sobą pod względem struktury tekstu. Ale jakie właściwie informacje zawierają i dlaczego były zakodowane, uczeni będą musieli wyjaśnić. Obecnie manuskrypt znajduje się w bibliotece rzadkich ksiąg i manuskryptów Beinecke Uniwersytetu Yale.
Źródło: pl.SputnikNews.com