Staropolski piernik świąteczny

Liczba wyświetleń: 1649

Dedykowane stałym i przygodnym Czytelnikom „Wolnych Mediów”.

Największą sławą cieszyły się pierniki norymberskie i toruńskie wypiekane w przepięknych rzeźbionych formach. Popularne toruńskie katarzynki znane były już w roku 1640. Staropolskie pierniki nie ustępowały jakością norymberskim. Przygotowanie ciasta piernikowego uchodziło za prawdziwą sztukę. Dojrzewało ono powoli i mogło być przechowywane w stanie surowym całymi tygodniami. Miarą popularności pierników w Polsce jest fakt, iż faska z ciastem stanowiła nierzadko część posagu polskich panien szlacheckich i mieszczańskich. Bardzo korzenne i mało słodkie pierniki przegryzano do wódki, słodkie i z bakaliami podawano na wety. Dawne polskie przysłowie zapewnia, iż najlepszymi rzeczami w Polsce były ongiś: „gdańska gorzałka, toruński piernik, krakowska panna i warszawski trzewik”.

A oto przepis na ciasto piernikowe, które można przygotować na 4 tygodnie przed pieczeniem i upiec na 3–4 dni przed świętami, zanim przystąpimy do najintensywniejszej twórczości kulinarnej. Można piec i wcześniej, ale surowe ciasto musi dojrzeć nie mniej niż 2 tygodnie w chłodnym miejscu („parter” lodówki – lub co lepsze i o co coraz trudniej – w chłodnej piwnicy).

1/2 kg prawdziwego miodu, 2 szklanki cukru, 25 dkg smalcu (lub masła) stopniowo podgrzać niemal do zawrzenia. Masę ochłodzić. Do chłodnej lub ledwie letniej masy dodajemy stopniowo, wyrabiając ciasto ręką, 1 kg mąki pszennej, 3 całe jajka, 3 ścięte łyżeczki proszku rozpuszczone w 1/2 szklance zimnego mleka, 1/2 łyżeczki soli oraz 2-3 torebki przypraw do piernika (cynamon, goździki, kardamon, imbir itp.). Można też dodać do ciasta garść pokruszonych orzechów i 3 łyżki drobno posiekanej skórki pomarańczowej, albo kandyzowanej pigwy.

Bardzo starannie wyrobione ciasto, po nadaniu mu kształtu kuli, wkładamy do kamionkowego garnka (lub emaliowanego bez odprysków), przykrywamy czystą lnianą ściereczką i umieszczamy w chłodnym miejscu, by powoli dojrzało. Dojrzałe ciasto dzielimy na 2-3 części i po rozwałkowaniu pieczemy na blasze. Bezpośrednio po upieczeniu placki są twarde, lecz po 2-3 dniach skruszeją i niemal rozpływają się w ustach. Ochłodzone placki przekładamy lekko rozgrzanymi powidłami śliwkowymi. Można oczywiście dodać inne przełożenia np. kajmakowe, masę orzechową, a nawet marcepanową. Inny wariant to foremka keksowa.

Bezpośrednio po przełożeniu piernik nakrywamy arkuszem czystego papieru i obciążamy deseczką, lub…odpowiednio ciężkimi książkami. Piernik staropolski długo zachowuje świeżość, zwłaszcza jeśli go przechowujemy w chłodnym miejscu. Można go także polukrować lukrem czekoladowym i pięknie ozdobić, lecz nawet nie zdobiony na pewno zajmie pierwsze miejsce wśród świątecznych ciast polskich.

Autorstwo: Jola
Zdjęcie: MrGajowy3 (CC0)
Źródło: WolneMedia.net

TAGI: Kulinaria, Słodycze, Żywność

Poznaj plan rządu!

OD ADMINISTRATORA PORTALU

Hej! Cieszę się, że odwiedziłeś naszą stronę! Naprawdę! Jeśli zależy Ci na dalszym rozpowszechnianiu niezależnych informacji, ujawnianiu tego co przemilczane, niewygodne lub ukrywane, możesz dołożyć swoją cegiełkę i wesprzeć "Wolne Media" finansowo. Darowizna jest też pewną formą „pozytywnej energii” – podziękowaniem za wiedzę, którą tutaj zdobywasz. Media obywatelskie, jak nasz portal, nie mają dochodów z prenumerat ani nie są sponsorowane przez bogate korporacje by realizowały ich ukryte cele. Musimy radzić sobie sami. Jak możesz pomóc? Dowiesz się TUTAJ. Z góry dziękuję za wsparcie i nieobojętność!

Poglądy wyrażane przez autorów i komentujących użytkowników są ich prywatnymi poglądami i nie muszą odzwierciedlać poglądów administracji "Wolnych Mediów". Jeżeli materiał narusza Twoje prawa autorskie, przeczytaj informacje dostępne tutaj, a następnie (jeśli wciąż tak uważasz) skontaktuj się z nami! Jeśli artykuł lub komentarz łamie prawo lub regulamin, powiadom nas o tym formularzem kontaktowym.