Liczba wyświetleń: 686
Podobno, odkąd Fenicjanie wynaleźli pieniądze, nie ma kłopotu z wyrażaniem wdzięczności. Szkoda tylko, że wynaleźli ich tak mało.
Dzisiejszy stan wiedzy jednak nie potwierdza tezy o fenickim wynalazku. Znaleziono już monety pochodzące z VII w.p.n.e. Czyli o wiele starsze niż fenickie miasta. Nie można jednak pomniejszyć roli Fenicjan w kształtowaniu zasad i norm płatności w obrocie towarami. Fenicjanie pierwsi stworzyli namiastki bezgotówkowych form rozliczeń w postaci uwierzytelnionych tabliczek służących do dokonywania operacji finansowych.
Pieniądze to środek używany w wymianie handlowej. Mogą one być środkiem wymiany, ponieważ mają jasno określoną wartość i są dla wszystkich wiarygodne. Pieniądze umożliwiają także gromadzenia majątku na przyszłość. Możemy zaoszczędzić pewną sumę, by później kupić coś drogiego lub zgromadzić środki na życie wtedy gdy nie posiadamy już dochodów. Pieniądze to także jednostki rozrachunkowe. Można je łatwo policzyć, co pozwala nadać towarom bądź usługom, konkretnie określoną wartość oraz prowadzić rachunki.
Do niedawna istniały jedynie monety. Działo się tak dlatego, że monety produkowano z ilości metalu o ściśle określonej wadze, np. ze złota czy srebra, której wartość była znana. Tego typu środki płatnicze określa się nazwą „pieniądza kruszcowego”, a ich wartość jest gwarantowana, ponieważ zawierają cenny metal.
Wraz z rozwojem handlu, wzrosło również zapotrzebowanie na pieniądze, które stanowiły środek wymiany. Dlatego też banki i rządy zaczęły emitować banknoty. Banknoty nie mają wartości, którą prezentują. W zamian, organizacja emitująca banknot gwarantuje jego wartość. Taki środek płatniczy nazywa się „pieniądzem papierowym”.
W kulturach pierwotnych pojęcie pieniądza jako osobnego środka płatniczego nie istniało. Podstawowym sposobem nabywania dóbr był barter. Taka wymiana towaru na towar była bardzo uciążliwa i powodowała wiele konfliktów w trakcie rozliczeń. Dlatego chętnie posługiwano się w rozrachunkach, niektórymi towarami powszechnego użytku, takimi jak muszle, sól, kamienie, skóry, futra, kawałki tkanin czy bydło. Z czasem zaczęły one pełnić rolę pieniądza towarowego czyli płacidła.
W późniejszym okresie rolę pieniądza pełniły metale nieszlachetne (brąz, miedź, żelazo), a później także szlachetne (srebro, złoto). Początkowo kawałki metalu za każdym razem były ważone , a kupcy musieli wozić ze sobą kowadła i wagi do podziału i określania wartości metalu, później dla wygody zaczęto stosować sztabki bądź sztuki danego metalu o określonej wadze potwierdzonej odpowiednimi znakami wybijanymi na sztabkach.
Monetę wynaleziono prawie jednocześnie w VII w. p.n.e. w kręgu cywilizacji greckiej. Lidyjskie monety z VII i VI wieku p.n.e. są wykonane z elektronu czyli stopu srebra i złota. Po jednej stronie
opatrzone są wizerunkami byka i lwa, a po drugiej kwadratowe wgłębienie spowodowane niedoskonałą jeszcze techniką bicia. Natomiast w Argolidzie używano monet srebrnych. Miały one wybity symbol państwowy, którym był żółw morski. Monety te kształtem przypominały spłaszczoną baryłkę.
W starożytnym Rzymie monety produkowano w świątyni Junony Monety – stąd pochodzi słowo „moneta”. Później, wraz z powiększeniem się Cesarstwa Rzymskiego, otwierano inne mennice i te same monety rzymskie były przyjmowane w ramach wymiany w całej Europie, począwszy od Wysp Brytyjskich, kończąc na Turcji. Była to pierwsza ogólnoeuropejska waluta.
Banknoty pojawiły się jako kwity depozytowe emitowane przez instytucje, u których depozytariusze składali monety. Po okazaniu banknotu jego emitent miał obowiązek wypłacić ekwiwalent w kruszcu.
Pierwsze banknoty pojawiły się w Chinach w IX w. n.e., w XIII w. stosowali je także Mongołowie. Banknoty okazały się znacznie wygodniejsze w użyciu od złotych czy srebrnych monet. Można ich było emitować więcej niż wynikało to z pokrycia w kruszcu. Tak powstały banki emisyjne, które mogły wprowadzać banknoty do obiegu. Z czasem uregulowania prawne w poszczególnych krajach doprowadziły do ograniczenia w prawie emitowania banknotów. Obecnie zwykle tylko bank centralny danego państwa ma prawo emisji banknotów.
Zdaje się jednak że i monety i banknoty tak silnie utożsamiane z pieniądzmi odejdą lada moment w przeszłość stając się kolekcjonerskim reliktem. Karty kredytowe i płatnicze, czyli tak zwany plastikowy pieniądz, opanowują świat. Płatności drogą internetową stają sią codziennością. Coraz rzadziej nosimy przy sobie gotówkę. Niechętnie korzystamy z miejsc gdzie nie można płacić kartą. Żądanie gotówki budzi w nas zaskoczenie i zdziwienie. I tu znowu kłaniają się nam Fenicjanie ze swoimi uwierzytelnionymi tabliczkami służących do dokonywania bezgotówkowych operacji finansowych.
Autor: Cezary Krysztofiak
Na podstawie: Wikipedia, ec.europa.eu
Źródło: Wiadomości24.pl
Poznaj plan rządu!
„Znaleziono już monety pochodzące z VII w.p.n.e. Czyli o wiele starsze niż fenickie miasta. ” To ciekawe. A co z Sydonem, Tyrem i innymi miastami Fenickimi, które mają po 4 tysiące lat…