Liczba wyświetleń: 892
Nawet dzieci w wieku przedszkolnym są w stanie rozpoznać hipokrytów, których oceniają gorzej od innych ludzi łamiących zasady – dowodzą badacze z Uniwersytetu SWPS. Opiekunowie powinni więc zwracać uwagę na to, czy ich działania są spójne z deklaracjami, bo dzieci są uważnymi obserwatorami moralnej integralności.
Dla gatunku ludzkiego tworzenie trwałych relacji, wiedza, z kim warto kooperować, a kogo unikać, jest cenna. Ewolucja wyposażyła nas w umiejętności pozwalające ocenić moralne poczynania innych. Jednym z elementów takiej oceny może być określenie, na ile prawdopodobne jest, że ktoś nas oszuka. Z takiego podejścia wynika, że osoby, które deklarują się jako moralne, a potem postępują inaczej, mogą stanowić zagrożenie.
Z badań przeprowadzonych na dorosłych wypływa wniosek, że ludzie posługujący się moralną hipokryzją – a więc osoby, które nie tylko postępują w sposób niemoralny, ale i wbrew temu, co deklarują – są oceniani jako gorsi niż ludzie niemoralni, ale pozbawieni hipokryzji. Wiele badań wskazuje, że takich hipokrytów ocenia się gorzej od osób, których postępowanie nie stoi w sprzeczności z deklarowanymi opiniami, postrzegając ich jako kłamliwych i niegodnych zaufania.
Naukowcy już dawno zaobserwowali, że dzieci są wyjątkowo wyczulone na niemoralne zachowania innych i preferują postawy prospołeczne. Niewiele badań określa jednak, czy dzieci są w stanie rozpoznać moralną hipokryzję i jak to wpływa na ich osąd, dlatego naukowcy z Uniwersytetu SWPS postanowili przyjrzeć się tej kwestii. Przeprowadzili trzy eksperymenty w ramach badania, którego wyniki opublikowało pismo „Developmental Science”.
Naukowcy pracowali z dziećmi w wieku 4-6 lat. W jednym z eksperymentów przedszkolaki oglądały wideo z udziałem pacynek w kształcie zwierząt, w którym jedna budowała wieżę z klocków, a druga następnie ją psuła. Jedna z pacynek reprezentowała postawę hipokryzji moralnej, a więc pozornie przestrzegała norm moralnych, ale jej zachowanie temu przeczyło. Dzięki zamianie ról w scenkach naukowcy byli w stanie potwierdzić postawione hipotezy: dzieci gorzej oceniały hipokrytów od postaci, które po prostu zachowały się niewłaściwie, burząc budowle, a co więcej – gorzej oceniały całe zdarzenie z udziałem tych pierwszych.
Eksperyment potwierdził, że dzieci odróżniają hipokrytów od innych osób i podobnie jak dorośli oceniają ich bardziej negatywnie. Drugi eksperyment wykazał z kolei, że hipokryci są postrzegani gorzej ze względu na sprzeczne sygnały, które wysyłają otoczeniu.
Praca naukowców z USWPS wnosi nową wiedzę do dziedziny badań nad ludzką moralnością, m.in. do teorii o hipokryzji moralnej.
„Kluczowe jest też zrozumienie znaczenia negatywnej oceny takich osób w kontekście podejmowania współpracy. Hipokryzja moralna zagraża pracy w grupie, podważając zaufanie. Dodatkowo hipokryci wysyłający mylne sygnały zakłócają integralność grupy, która jest niezbędna do współpracy” – wyjaśniła dra Katarzyna Myślińska-Szarek z Wydziału Psychologii w Sopocie Uniwersytetu SWPS, która prowadziła badania razem z dr. Wiesławem Baryłą, prof. USWPS.
Badacze zwracają uwagę, że warto spojrzeć na wyniki eksperymentów szerzej, np. w kategoriach budowania zaufania społecznego. Wczesne wykrywanie hipokryzji może być ważną funkcją poznawczą, umożliwiającą dzieciom lepsze odróżnianie osób wartych i niegodnych zaufania w ich otoczeniu. Podobna wrażliwość może wynikać z potrzeby właściwego rozpoznawania sojuszników.
Naukowcy konkludują, że bardzo ważna jest też autentyczność i konsekwencja w edukowaniu najmłodszych w dziedzinie moralności, a opiekunowie powinni zwracać baczną uwagę na to, czy ich działania są spójne z deklaracjami, bo – jak się okazuje – dzieci są uważnymi obserwatorami moralnej integralności.
Autorstwo: PAP
Ilustracje: Wolne Media (CC0)
Źródło: NaukawPolsce.pl
Poznaj plan rządu!
Z moich osobistych badań, wynika że zdecydowana większość ludzkości ma tendencję do hipokryzji. Większą lub mniejszą. Co sprawia, że praktycznie każdy z nas ma momenty bycia hipokrytą. KAŻDY.
Na plus, większość z nas nie zdaje sobie z tego sprawy. Gdyż tak działają wewnętrzne mechanizmy wyparcia i nieumiejętność radzenia sobie z pozycji tkwienia w błędzie. Można nawet zaobserwować, że ktoś komu udowodni się hipokryzję i ten ktoś zda sobie sprawę z tego faktu, będzie on usprawiedliwiał siebie (również w swoich oczach, a może przede wszystkim w nich) dlaczego tak uważa pokrętnie, czasem powołując się na naprawdę absurdalne twory myślowe. A później dokonując auto-amnezji, aby zamaskować poniżenie.
Gdzie tkwi problem? Nie ma kultury przyznawania się do błędu. Ktoś kto popełnia błąd jest wyśmiewany.
Zaczyna się to już w systemowych pralniach mózgu (zwanych dla niepoznaki szkołami) a trwa i utrwala się później w dorosłym życiu, we wszelakich jego objawach.
A powinno być odwrotnie. Szczególnie w dzisiejszym świecie, w którym karmią nas kłamstwami od dzieciństwa i prawdziwą nauką jest nauka oduczenia się tych łgarstw. To się nie odbędzie bez przyznawania się w tkwieniu w błędzie.
Ci z tych którzy czynią to i mają odwagę o tym mówić są prawdziwymi LIDERAMI nowego i lepszego świata, o którym wszyscy marzymy (ponoć) i o który, jak sądzę, się staramy.
Coś nie tak z tymi badaniami bo jak patrzę na obecną klasę polityczną to praktycznie każdy z nich wykazuje ciągle SKRAJNĄ hipokryzję…