Liczba wyświetleń: 264
W ostatnich miesiącach II wojny światowej Niemcy stawały w obliczu militarnego i politycznego załamania. Berlin, administracyjne centrum Trzeciej Rzeszy, był sceną decydującej ofensywy Armii Czerwonej, która doprowadziła do zniszczenia znacznej części miasta i kapitulacji jego obrońców 2 maja 1945 roku. Wraz z tym zakończyła się dominacja reżimu w Europie i rozpoczął się proces okupacji i reorganizacji. Podczas gdy Berlin leżał w gruzach, w kraju naznaczonym potrzebą odbudowy i wpływem niedawnych wydarzeń dorastało nowe pokolenie. Potomkowie tych, którzy zajmowali stanowiska w Trzeciej Rzeszy, spędzili dzieciństwo w ciszy, unikach lub konfrontacji z dziedzictwem trudnym do oddzielenia od ich tożsamości. Niektórzy próbowali zachować pamięć o swoich krewnych, inni szukali dystansu, a wielu stawiło czoła społecznym konsekwencjom swojego pochodzenia. W późniejszych dekadach Niemcy rozwinęły politykę publiczną, miejsca pamięci i programy edukacyjne mające na celu integrację pamięci historycznej we współczesnym życiu społecznym. Jak buduje się życie, gdy niedawna przeszłość nakłada brzemię, którego się nie wybrało?
Źródło: YouTube.com
Ile czasu będziecie zakłamywać fakt, że Hitler nie popełnił samobójstwa w Berlinie w 1945 roku, tylko uciekł do Ameryki Południowej. Nawet w USA pokazywane są dokumenty z tym związane.