Liczba wyświetleń: 222
Hiszpania nie jest narodem, ale zbiorem narodów, głównie związkiem dwóch królestw (z wyjątkiem Kraju Basków): Królestwa Kastylii i Królestwa Katalońsko-Aragońskiego. Kastylia była rządzona przez absolutystycznych królów z transoceanicznym imperium podbitym zbrojnie. Korona Katalońsko-Aragońska była konfederacją czterech suwerennych królestw, których dwory stanowiły przeciwwagę dla króla. Miała jeden z pierwszych parlamentów na świecie i była wielkim średniowiecznym imperium, które handlowało w całym basenie Morza Śródziemnego. Dobrowolna unia dwóch królestw zakończyła się w 1714 r. wojną, która narzuciła Kastylii i jej formę rządów oraz podporządkowała Katalonię do dziś.
Ponieważ Hiszpania nie jest narodem, ale siecią władzy skupioną wokół monarchii i skupioną w Madrycie, epicentrum narodu kastylijskiego, nie ma narodowego projektu dla wspólnego dobra, ale żyje wyłącznie w celu uniknięcia dezintegracji państwa, aby nie stracić tej struktury monopolu gospodarczego i klientelizmu, co nieuchronnie powoduje ciągłe przypadki korupcji w Partii Ludowej i Partii Socjalistycznej, które na przemian sprawują władzę. Stąd obsesja na punkcie walki z niepodległością Katalonii, krucjata, w której Hiszpania nie waha się użyć wszystkich narzędzi państwowych, aby zaatakować determinację narodu katalońskiego do przetrwania.
Ta korupcja nieodłącznie związana z państwem doprowadziła obecny socjalistyczny rząd do władzy poprzez wotum nieufności wobec prawicowego rządu skazanego przez sądy za poważną sprawę korupcyjną. Podobnie, w obecnym rządzie właśnie wybuchła kolejna poważna sprawa korupcyjna dotycząca Santosa Cerdána, osoby numer trzy w partii socjalistycznej.
To właśnie Santos Cerdán negocjuje w Szwajcarii z katalońskim prezydentem Carlesem Puigdemontem, który od czasu referendum w sprawie samostanowienia Katalonii w 2017 r. przebywa na wygnaniu w Belgii. Negocjacje te były warunkiem Katalończyków, aby umożliwić reelekcję socjalistycznego rządu. Bez Cerdána dialog będzie kontynuowany z byłym prezydentem Hiszpanii Rodríguezem Zapatero. Punktem wyjścia dla Zapatero jest to, że nie rozważa on możliwości wyrażenia zgody na nowe referendum w sprawie samostanowienia, ponieważ uważa, że jest to mechanizm, który raczej dzieli, niż jednoczy, a także dlatego, że nie jest możliwe rozwiązanie tak złożonej kwestii za pomocą głosowania „tak” lub „nie”. Ale Zapatero wie, że w 1978 r. odbyło się referendum w sprawie hiszpańskiej konstytucji, w 1986 r. w sprawie członkostwa w NATO, w 2005 r. w sprawie konstytucji europejskiej, a w 2006 r. w sprawie statutu Katalonii, uzgodnionego właśnie z Zapatero. Były to złożone kwestie. Wydaje się jednak, że referenda można przeprowadzać tylko wtedy, gdy ich wynik jest zgodny z oczekiwaniami Hiszpanii. Ponieważ pomimo obecnej walki między partiami niepodległościowymi w wyniku silnych represji ze strony Hiszpanii i pomimo sondaży, w których opcja niepodległościowa spada, Zapatero wie, że jeśli referendum się odbędzie, a jego wynik zostanie uszanowany, Katalonia zagłosuje za odłączeniem się od Hiszpanii.
Hiszpania również ściga sądownie katalońskich zwolenników niepodległości, udowadniając, że nie jest państwem prawa. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że „ustawa amnestyjna” przyjęta przez hiszpański parlament (zażądana przez katalońskich zwolenników niepodległości od socjalistycznego rządu, który potrzebował głosów Katalończyków) jest zgodna z konstytucją i że powinni oni zaprzestać prześladowania Puigdemonta i innych zwolenników niepodległości, ale sędziowie Sądu Najwyższego zapewniają, że będą ich nadal prześladować, ignorując prawo i nie słuchając Trybunału Konstytucyjnego. W Hiszpanii sędziowie orzekają według kryteriów politycznych, ale nie na polecenie rządu, tj. z powodu braku niezawisłości sądów, ale dlatego, że większość wysokich sędziów stosuje kryteria polityczne przeciwko Katalonii z własnej inicjatywy.
Podobnie jest z policją. Właśnie dowiedzieliśmy się, że w 2015 r. telefon komórkowy byłego prezydenta Katalonii Artura Masa był pierwszym w Europie zainfekowanym oprogramowaniem szpiegowskim Pegasus i drugim na świecie po meksykańskiej dziennikarce Carmen Aristegui. Oprogramowanie to może być kupowane wyłącznie przez państwa w celu zwalczania terroryzmu i przestępczości zorganizowanej. Ale Artur Mas był nielegalnie szpiegowany przez pięć lat, w sumie przez 32 infekcje, podczas rządów prawicowych i lewicowych, w czasach, gdy zwoływano wybory, tworzono koalicje wyborcze lub formowano rządy. Innymi słowy, nie walczono z terroryzmem, ale szpiegowano z motywacji politycznej, aby spróbować pokonać legalną opcję, która stanowiła większość wśród Katalończyków.
Będzie to trudne do osiągnięcia, ale my, Katalończycy, będziemy nalegać, aż osiągniemy niepodległość, ponieważ stawką jest nasze narodowe przetrwanie.
Autorstwo: Jordi Oriola Folch
Zdjęcie: redoxkun (CC BY-SA 2.0)
Źródło: WolneMedia.net
Poznaj plan rządu!
