Liczba wyświetleń: 1778
Menora
Menora w judaizmie jest nazwą świętego złotego siedmioramiennego świecznika, który był ustawiony w Namiocie Spotkania. Świecznik ten był również używany w Świątyni Jerozolimskiej. Pewnego rodzaju odstępstwem jest używanie nazwy menora dla chanukiji, czyli dla dziewięcioramiennego świecznika chanukowego. Menora jest jednym z najstarszych i najbardziej rozpowszechnionych symboli używanych w żydowskiej sztuce kulturowej. Jest ona symbolem judaizmu podobnie jak krzyż dla chrześcijan.
Pierwowzór menory został wykonany przez rzemieślnika Besaleela według opisu, który podyktował Mojżeszowi Bóg. Według legendy menora miała pełnić rolę świecznika.
„The Jewish Encyclopedia”, opierając się na „Talmudzie” i traktacie „Miszna”, opisuje sposób ustawienia i obsługi menory przez kapłanów w świątyni. Menora miała być ustawiona tak, aby jej ramiona były skierowane na wschód i zachód. Z tezą tą nie zgadzał się Majmonides, którego zdaniem menora była ulokowana prostopadle do długości świątyni, czyli w kierunku północ – południe. Ten krótki opis rodzi pytanie, czy menora była urządzeniem technicznym zbudowanym według informacji przekazanych przez pozaziemską cywilizację i musiała być ustawiona w ściśle określony sposób? Podobnie pojawiają się teorie, że Arka Przymierza była pozaziemskim urządzeniem technicznym, które musiał być obsługiwane w określony sposób przez „przeszkolonych” kapłanów.
Wracając do menory tak zwany traktat Miszny „Szabbat” przekazuje, że środkowa lampa menory, zwana „lampą zachodnią” paliła się cały dzień, a oliwa do niej była uzupełniana wieczorem. Zbiornik na oliwę miał objętość trzech jajek, która miała wystarczyć do palenia się lampy podczas trwania najdłuższej nocy zimowej. Między innymi traktat „Kodaszim” wyjaśnia, że od środkowej lampy zapalano pozostałe lampy, które były czyszczone i napełniane oliwą wczesnym rankiem. Nie dotyczyło to dwóch skrajnych lamp menory po wschodniej stronie, które czyszczono i napełniano po porannym nabożeństwie.
Chanuka
Z menorą związana jest legenda, od której wywodzi się święto Chanuka. Trzy lata po zbezczeszczaniu świątyni przez Antiocha IV, powstańcy pod przywództwem Judy Machabeusza zdobyli Jerozolimę i odzyskali Świątynię. Juda dokonał jej rytualnego oczyszczenia, ale odnaleziono tylko jeden dzban oliwy zapieczętowanej pieczęcią arcykapłana. Dzban ten powinien wystarczyć na jeden dzień palenia lampy, ale płomień utrzymywał się aż przez osiem dni. Wydarzenie to zostało upamiętnione świętem Chanuka.
Ciekawostką jest, iż w „Talmudzie” zawarte są trzy zakazy dokładnego odtwarzania Świątyni i jej wyposażenia, złotego stołu i menory bez względu na użyty w tym celu materiał. Można tworzyć podobne świeczniki z inną niż siedem liczbą ramion. Czy zatem dziewięcioramienna menora w Sejmie łamie zakazy zawarte w „Talmudzie”?
Z menorą w judaizmie wiąże się również lampa zwana „ner tamid”, czyli „wieczne światło”, która świeci się przed ołtarzem cały czas. Przypomina wam to coś? Tego rodzaju lampy świecą się też w wielu chrześcijańskich kościołach i są zwane „wiecznymi lampami”!
Skandal
W ubiegłym roku święto Chanuki zostało zakłócone przez posła Grzegorza Brauna, który zgasił chanukowe świece zapalone na świeczniku w budynku Sejmu. Wywołało to gwałtowne reakcje potępiające jak i… popierające czyn posła Grzegorza Brauna.
Skandal ten też odbił się też głośnym echem poza granicami kraju. Grzegorz Braun uzasadnił swój czyn tym, że odbywająca się w Sejmie Chanuka była „aktem satanistycznego kultu”. Również z mównicy sejmowej Grzegorz Braun powiedział, że „nie może być miejsca na akty rasistowskiego, plemiennego, dzikiego, talmudycznego kultu na terenie Sejmu RP”. Czy Grzegorz Braun ma rację?
Demon
Na facebookowej grupie „Giorgio Tsoukalos & Erich von Däniken Ancient Aliens” opublikowany został poniższy kolaż zdjęć artefaktów pochodzących ze starożytności i do niej nawiązujących.
Górna środkowa część tego obrazka przestawia dziwną istotę, która wydaje się mieć siedem głów i… podobna jest do żydowskiej menory. Po lewej i prawej stronie tego zdjęcia są kolejne zdjęcia przedstawiające podobne wielogłowe istoty pojawiające się w kulturach, indyjskiej i meksykańskiej. Postać ta przypomina hinduską boginię Kali, która przedstawiana jest z wieloma rękami, ale też zdarzają się jej wizerunki z wieloma głowami.
Kim są przedstawione powyżej postacie? Demonem, istotą z innego wymiaru czy przedstawicielem innej cywilizacji?
Mroczne rytuały
Z boginią Kali związany jest mroczny rytuał, powiązany ze składaniem rytualnych ofiar z ludzi. Również pod adresem Żydów kierowane były liczne oskarżenia o składanie rytualnych ofiar z dzieci! Komu, demonowi przedstawianemu pod postacią menory? Bogini Kali? Czy ofiary z ludzi składane przez Żydów to tylko legenda i fantazja niemająca oparcia w dowodach? Skąd się zatem wzięło posądzenie Żydów o składanie ofiar z dzieci i to w wielu krajach Europy?
Co więcej, postać bestii wychodzącej z morza opisana jest w „Apokalipsie św. Jana”. Ma ona posiadać dziesięć rogów i siedem głów, podobnie jak żydowska menora ramion świecznika i postacie z powyższego kolażu zdjęć. Jedna z głów apokaliptycznej bestii ma być śmiertelnie ranna, ale zostanie uzdrowiona. To z kolei przypominana legendę o Heraklesie, który walczył z Hydrą lernejską. Hydra ta przedstawiana ta była jako wielogłowy potwór.
Różne źródła podają różne liczby głów Hydry lernejskiej. W tym siedem głów podobnie jak w menorze! Po odcięciu jednej z głów hydry przez Herkulesa na jej miejsce odrastały kolejne głowy. Ostatecznie Herkules pokonał Hydrę, wypalając rany po odciętych głowach, a środkową „nieśmiertelną” głowę Hydry lernejskiej po odcięciu zakopał w ziemi. Rodzicami Hydry lernejskiej byli Tyfon i Echidne, które w mitologii uważane są za „potwory”.
Kogo czczą Żydzi?
Po raz kolejny rodzi się pytanie czym lub kim jest menora? Świecznikiem, wyobrażeniem demona lub pozaziemskiej istoty, czy może modelem urządzenia technicznego o pozaziemskim pochodzeniu? Kolejne pytanie, to kogo czczą i komu służą Żydzi? Przedstawicielom niezbyt nam przychylnej pozaziemskiej cywilizacji, demonom lub istotom z innego wymiaru domagających się ofiar z ludzi? Czy Grzegorz Braun miał rację w swoich wypowiedziach, nazywając święto Chanuki rasistowskim, plemiennym, dzikim, talmudycznym kultem oraz gasząc chanukowe świece?
Autorstwo: Chrobatos
Zdjęcia: ariely (CC0), grupa „Giorgio Tsoukalos & Erich von Daniken Ancient Aliens” na „Facebooku”, Arnab Dutta (CC BY-SA 3.0), EvgeniT (CC0), Bibi Saint-Pol (CC0), Adrian Grycuk (CC BY-SA 3.0), zrzut ekranu w wideo z X.com
Źródło: WolneMedia.net
Bibliografia
1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Menora
2. https://www.jhi.pl/artykuly/legenda-mordu-rytualnego,3033
Znawcą tematu nie jestem, wygląda na to że oni mają też żeńską formę „boga.” Co przeczy współczesnym trendom religijnym. Cały ten monoteizm i wrzaski w jego obronie, to są zwyczajne ordynarne kłamstwa dla naiwnych. Wszystko wskazuje że władcy tego świata są nadal na poziomie kultu fallusa i jakiś plemiennych śpiewów. Monoteistyczne kłamstwa i zniewagi przeciw logice są podstawą tej załganej cywilizacji. Dowody na istnienie ich żeńskiej formy boga Szatana / Szakini:
https://rumble.com/v5kgwkq-dlaczego-ydzi-uprawiaj-seks-przy-cianie-paczu.html?e9s=src_v1_upp
bzdury, bzdurami poganiane na poziomie Danikena i Lalaka
podobno Bogini Kali składano ofiary z ludzi – to ja poproszę o wskazanie źródeł do tych „podobno” bo to były brytyjskie wypociny mające na celu pejoratywizację zastanego systemu wierzeń i kultury. Buddyzm tybetański w XIX wieku tez określili mianem czczenia demonów i tyle tu z merytorycznego podejścia na rzecz nie sprawdzonych insynuacji.
Menora nawiązuje do światła, a Bogini Kali? a te rysunki do czego nawiązują?
W tradycji wedyjskiej, bramińskiej, buddyjskiej i bon jest sporo istot przedstawianych jako wielorękie i to ma być dowód? na co?
Żyrafy i bociany mają długie szyje, to dla autora ww popłuczyn oznacza że bociany to żyrafy?
Rysunek z Indii przedstawia boginię Nagiń (kobry na głowie) jest to nawiązanie do tego samego źródła co mit o Hydrze, ale czy ma to cokolwiek wspólnego z menorą i światłem?
Żeby wiedzieć co oznacza mit o Hydrze i Herkulesie to na początek trzeba znać praktyki, do których mit ten nawiązuje, autor go zna? to poproszę o interpretację
Nie mam zamiaru być adwokatem eklektycznej religii jakim jest judaizm, ale wielu autorów przy okazji tego wspina się na szczyty ignorancji.