Liczba wyświetleń: 1484
Biorąc pod uwagę brytyjskie obawy, że elekcja Trumpa oznacza koniec wojny proxy (na Ukrainie), Harris jest ostatnią szansą Londynu na podsycanie „konfliktu zbrojnego w starym stylu” z Rosją – czego od dawna pragnie IFS (Institute for Statecraft).
22 października niezależni dziennikarze Paul D. Thacker i Matt Taibbi opublikowali rewelacyjne śledztwo, ujawniające, w jaki sposób powiązane z wywiadem Centrum Przeciwdziałania Cyfrowej Nienawiści (CCDH) uknuło tajny spisek na początku 2024 roku, aby „zabić »Twittera« Muska”. Ten wysoce upolityczniony atak na obecną platformę „X” jest tylko jednym z elementów szerszej brytyjskiej inwazji na amerykańską sferę polityczną, mającej na celu sabotowanie kampanii prezydenckiej Donalda Trumpa, zagwarantowanie wyboru Kamali Harris i dalsze utrzymywanie Waszyngtonu w bagnie wojny zastępczej na Ukrainie.
CCDH zostało założone przez Morgana McSweeneya, brytyjskiego politycznego svengali, (szarą eminencję) któremu powszechnie przypisuje się przygotowanie miażdżącego zwycięstwa Keira Starmera w lipcowych wyborach parlamentarnych, a obecnie doradzającemu kampanii prezydenckiej Harris. Organizacja, której celem jest cenzura i deplatformowanie zarówno lewicowych, jak i prawicowych głosów dysydenckich, została wyodrębniona z Labour Together, think tanku, którym McSweeney kierował w latach 2017-2020. Na tym stanowisku opracował makiaweliczne plany przejęcia władzy przez Starmera i zneutralizowania ówczesnego lidera Partii Pracy Jeremy’ego Corbyna i jego partyjnej bazy wsparcia, z których wiele później się spełniło.
CCDH było kluczowym elementem anty-Corbynowej krucjaty McSweeneya. Oficjalnie założona na początku 2019 r., jej pierwszym aktem było uruchomienie Stop Funding Fake News (SFFN). Początkowo działając bez jasności co do tego, kto lub co finansuje i prowadzi to przedsięwzięcie, promowała bojkot niezależnych anglojęzycznych serwisów informacyjnych. W rezultacie duże firmy zostały nakłonione do wycofania swoich reklam z docelowych witryn internetowych, aby pozbawić je przychodów. Podejście to było druzgocąco skuteczne, doprowadzając do zamknięcia szeregu stron internetowych i zmuszając inne, takie jak The Canary, do ograniczenia działalności.
McSweeney przewodzi grupie brytyjskich strategów politycznych, którzy, jak pisze „Politico”, uczą Harris i jej kampanię „jak wygrywać”. Wiele raportów głównego nurtu wskazuje, że to bezprecedensowe wsparcie ma na celu utrzymanie „Wielkiego Sojuszu Atlantyckiego” między Londynem a Waszyngtonem i zapewnienie, że Starmer nie zostanie „sam” w popieraniu Kijowa. Biorąc pod uwagę makiaweliczną historię McSweeneya i CCDH, nie ma wątpliwości, że wysiłki te są jedynie widocznym wierzchołkiem czegoś znacznie większego i bardziej destrukcyjnego.
Dzisiaj wiadomo już, że brytyjscy szpiedzy odegrali kluczową rolę w przygotowaniu Russiagate, farsowej teorii spiskowej, zgodnie z którą Donald Trump był w jakiś sposób skompromitowany i/lub kontrolowany przez Kreml, co zdominowało znaczną część jego pierwszej kadencji. Były oficer MI6 Christopher Steele został poproszony przez kampanię Hillary Clinton i Demokratyczny Komitet Narodowy o znalezienie brudów na temat kandydata na prezydenta i dostarczył osławione „Trump-Russia dossier”. Następnie współpracownicy Steele’a pracowali w nadgodzinach, aby opublikować fałszywy dokument, podsycając jednocześnie jego wiarygodność.
Istnieje jednak integralna część tej układanki, która nigdy wcześniej nie została ujawniona. 16 października 2016 roku generał Richard Barrons, który jeszcze 6 miesięcy wcześniej był szefem brytyjskiego Dowództwa Sił Połączonych – wygłosił wybuchowe prywatne przemówienie w biurze Institute for Statecraft (IFS). Ta szemrana brytyjska organizacja finansowana przez państwo, obsadzona przez rzemieślników NATO i MI6, od lat propagowała głęboko niebezpieczny światopogląd, a mianowicie, że Zachód znajduje się już w stanie wojny z Rosją, ale jego politycy, eksperci, biznesmeni i obywatele po prostu o tym nie wiedzą.
W lipcu 2014 r., pięć miesięcy po przewrocie na Majdanie w Kijowie, esej opublikowany na stronie internetowej IFS zalecał szereg „środków antywywrotowych” wymierzonych w Moskwę. Obejmowały one „bojkot gospodarczy, zerwanie stosunków dyplomatycznych”, a także „propagandę i kontrpropagandę, presję na neutralnych”. Celem było doprowadzenie do „tradycyjnego konfliktu zbrojnego” z Rosją, który „mógłby zostać wygrany przez Wielką Brytanię i Zachód”. W lutym 2022 r. IFS w końcu rozpoczął wojnę – a obecnie Wielka Brytania i Zachód sromotnie ją przegrywają.
Podczas swojego wystąpienia w IFS w październiku 2016 roku, Barrons wygłosił szereg podpalających komentarzy, kładąc podwaliny pod konflikt proxy. Ubolewał nad tym, że Wielka Brytania „ma żywotne interesy w posiadaniu zdolności do angażowania się na całym świecie, ale zaangażowanie to nie będzie już odbywać się wyłącznie na naszych warunkach” ze względu na rosnącą potęgę Chin i Rosji. Para ta, jak powiedział, rzuca wyzwanie „naszemu systemowi światowemu” – w rezultacie „siła inicjatywy i decyzji” „oddala się od Zachodu”, a „Stany Zjednoczone nie mogą już nas chronić”: „Od zakończenia zimnej wojny wiedziemy wygodne życie. [Niedawne] wojny toczyły się na naszych warunkach… Przeciwnik nie posiadał równorzędnych zdolności i nie mógł stanowić zagrożenia militarnego dla [Wielkiej Brytanii]… Dali nam do zrozumienia, że możemy sobie pozwolić na wojnę za dwa procent PKB… Potrzebujemy 7 miliardów funtów więcej, aby nasze obecne siły zbrojne były efektywne… Rząd żyje zaprzeczając. Potrzebujemy dyskusji i debaty na temat tego, jak można zarządzać Rosją i ją powstrzymywać”.
Barrons kontynuował zuchwale: „Musimy poradzić sobie z Rosją, robiąc rzeczy, które są poważne”. W związku z tym zasugerował, że „jeśli nie wydarzy się żadna katastrofa, która obudzi ludzi i zażąda reakcji” – konieczne jest wyprodukowanie takiej katastrofy – lub kilku – zamiast czekania „aż wydarzy się coś strasznego, co zmusi nas do działania”. W tym okresie, IFS od kilku miesięcy zarządzała prowadzoną przez szpiegów i finansowaną przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych operacją dezinformacji – Integrity Initiative, mającą na celu stworzenie właśnie takich katastrof.
Integrity Initiative została formalnie uruchomiona w czerwcu 2016 r., mniej więcej w tym samym czasie, gdy Christopher Steele podpisał umowę z wysokimi rangą działaczami Demokratów w celu storpedowania prezydenckich ambicji Trumpa. Inicjatywa natychmiast zaczęła oszukańczo przekształcać krajowe wydarzenia polityczne, takie jak Brexit, w bezpośrednie, celowe ataki Kremla na kraje zachodnie w celach czarnej propagandy. W trakcie tego procesu obywatele i rządy w całej Europie i Ameryce Północnej zostały „pobudzone do działania” i zażądały podjęcia działań w celu przeciwdziałania rzekomym atakom Rosji na ich demokracje.
W związku z tym, IFS odegrał kluczową rolę w fikcji Russiagate. Pod koniec 2016 roku, Andrew Wood, brytyjski ambasador w Rosji w latach 1995-2000, członek „zespołu ekspertów” Instytutu i „współpracownik” Orbis Intelligence Steele’a, przekazał dossier Trump-Rosja Johnowi McCainowi. Nieżyjący już senator przekazał dokument ówczesnemu dyrektorowi FBI Jamesowi Comeyowi, a następnie został on rozpowszechniony w amerykańskiej społeczności wywiadowczej, docierając na biurko ustępującego prezydenta Baracka Obamy w pierwszym tygodniu stycznia 2017 roku.
Wydarzenia te zapewniły nieistniejącemu już „BuzzFeed News” obronę „interesu publicznego”, aby uzasadnić publikację dobrze znanego, ale jeszcze niepublikowanego dossier Trump-Rosja. Rozpoczęły się lata gorączkowych spekulacji i teorii głównego nurtu na temat potencjalnych tajnych powiązań lokatora Białego Domu z Kremlem, które ostatecznie okazały się mniej niż niczym. Pomimo ponownych twierdzeń o rosyjskiej ingerencji w nadchodzące wybory na korzyść Trumpa, pochodzących od urzędników administracji Bidena i FBI, amerykańscy wyborcy najwyraźniej tym razem nie łapią się na przynętę. […]
Szef IFS, Chris Donnelly potajemnie kieruje brytyjskim wkładem w wojnę zastępczą na Ukrainie, angażując się w strategię niekończącej się eskalacji i prowokacji. Wyciekłe e-maile pokazują, że jest on zaangażowany w podważanie niechęci administracji Bidena do jawnego zaangażowania się w konflikt „stanowczo i natychmiast”. W grudniu 2022 r., BBC potwierdziło, że brytyjscy agenci operacyjni byli bardzo zaniepokojeni „wrodzoną ostrożnością” Bidena i że „za pomocą nacisków wzmocnili determinację USA na wszystkich szczeblach”.
Biorąc pod uwagę brytyjskie obawy, że wygrana Trumpa może oznaczać koniec wojny zastępczej, Harris stanowi ostatnią szansę Londynu na podsycenie „staromodnego konfliktu zbrojnego” z Rosją, którego IFS od dawna pragnął. Skoro kampania Trumpa zobowiązała się do przeprowadzenia śledztwa w sprawie CCDH i innych brytyjskich działań na korzyść Harris – „pod każdym kątem” po zwycięstwie, cała ta „szczególna relacja” może być zagrożona. Nie jest jasne, co brytyjski wywiad szykuje dla Trumpa, jeśli do tego dojdzie, ale konsekwencje mogą być groźne dla całego świata.
Źródło zagraniczne: English.AlMayadeen.net
Źródło polskie: BabylonianEmpire.wordpress.com
Źródłografia
1. https://disinformationchronicle.substack.com/p/election-exclusive-british-advisors
2. https://www.politico.eu/article/donald-trump-allies-rage-uk-labour-campaign-help-kamala-harris-keir-starmer-us-election/
3. https://web.archive.org/web/20170115084108/http://ram.neon24.pl/post/136337,szczyny-gate-fake-news-fake-intelligence
4. https://counterhate.com/
5. https://www.bbc.com/news/uk-politics-64006121
6. https://kyivindependent.com/trump-plans-to-end-russias-war-in-ukraine-by-freezing-it-if-he-wins-presidential-election-ft-reports/
7. https://thegrayzone.com/2022/11/03/british-spies-terror-army-ukraine/
8. https://www.moonofalabama.org/2018/12/the-strange-mind-of-christopher-nigel-donnelly.html
9. http://web.archive.org/web/20170730140232/https:/www.statecraft.org.uk/research/russian-subversion-havent-we-been-here
10. https://www.pdf-archive.com/2018/12/28/richard-barrons-oct-2016/
11. https://www.pdf-archive.com/2018/12/28/richard-barrons-oct-2016/
12. https://disinformationchronicle.substack.com/p/trump-camp-british-censorship-group