Liczba wyświetleń: 854
Koncepcja podróży w czasie fascynuje ludzkość od wieków. Choć współczesna nauka dopiero zaczyna rozumieć teoretyczne możliwości manipulowania czasoprzestrzenią, to w historycznych kronikach, legendach i współczesnych relacjach znajdziemy zaskakująco liczne opisy zjawisk, które można interpretować jako przypadki przemieszczania się w czasie. Przyjrzyjmy się najciekawszym z nich, od starożytnych Chin po współczesne relacje osób, które twierdzą, że miały kontakt z istotami pozaziemskimi.
Chińska legenda o Lu Gongu
Jedno z najstarszych świadectw możliwej podróży w czasie pochodzi z I wieku naszej ery i zostało zapisane w chińskich kronikach. Opowiadają one historię Lu Gonga, który podczas wędrówki przez góry spotkał niebiańskich bogów. Ci zaprosili go do swojej krainy, gdzie Lu Gong spędził, jak mu się wydawało, zaledwie dwa dni. Gdy powrócił do swojej wioski, okazało się jednak, że w rzeczywistym świecie upłynęły już dwa lata.
Image
Ta fascynująca historia jest jednym z pierwszych zapisów zjawiska, które dzisiaj moglibyśmy porównać do dylatacji czasu opisywanej przez teorię względności Einsteina. Ciekawe, że podobne motywy pojawiają się w wielu kulturach na całym świecie, co może sugerować, że starożytni mieli intuicyjne przeczucie co do relatywności czasu, lub też – co bardziej intrygujące – że opisywali rzeczywiste zjawiska, których doświadczali, a których nie potrafili wyjaśnić w ramach swojej wiedzy.
Celtycka saga o Branie, synu Febala
W irlandzkiej mitologii celtyckiej znajdziemy opowieść o Branie, który wyruszył w morską podróż do Krainy Żywych – odpowiednika raju czy zaświatów. Historia ta, znana jako „Podróż Brana, syna Febala”, opisuje, jak bohater i jego towarzysze dopływają do tajemniczej wyspy, gdzie czas płynie inaczej niż w zwykłym świecie.
Po spędzeniu, jak im się wydawało, zaledwie jednego dnia na tej wyspie, Bran decyduje się wrócić do Irlandii. Gdy dopływa do brzegu, okazuje się, że w jego ojczyźnie minęło już kilka pokoleń, a jego imię jest znane tylko z dawnych opowieści. Gdy jeden z członków załogi, nie wierząc w to co słyszy, zeskakuje na brzeg, natychmiast zamienia się w proch – jakby czas nagle nadrobił swoje zaległości.
Ta dramatyczna opowieść, udokumentowana w dawnych irlandzkich tekstach i przetłumaczona przez Kuno Meyera w 1895 roku, jest fascynującym przykładem motywu dylatacji czasu w mitologii. Co ciekawe, saga ta wyprzedza o wiele wieków naukowe teorie na temat względności czasu, stawiając pytanie, czy starożytni Celtowie mieli jakieś doświadczenia lub przekazy, które podsunęły im ideę różnic w upływie czasu w różnych wymiarach rzeczywistości.
Tajemnicze wydarzenia w Lyonie w 840 roku
Mniej znana, ale równie intrygująca historia pochodzi z francuskiego Lyonu z roku 840. Według przekazów, w mieście tym wylądował tajemniczy „niebiański statek”, z którego wyszły trzy osoby. Nikt nie rozpoznawał tych przybyszów, choć oni sami twierdzili, że są mieszkańcami Lyonu.
Mieszkańcy miasta, nie rozumiejąc, co się dzieje i zapewne przestraszeni niezwykłym zjawiskiem, schwytali przybyszy i przyprowadzili przed oblicze ówczesnego arcybiskupa miasta, Agobarda. Ten, widząc dziwne ubrania obcych i słysząc ich nieprawdopodobne opowieści, uznał, że muszą być demonami lub czarownikami. Trzej przybysze zostali skazani na śmierć i zabici przez rozjuszony tłum.
Ten historyczny incydent można interpretować na różne sposoby. Jednym z nich jest możliwość, że trójka nieszczęśników rzeczywiście pochodziła z innego czasu – być może z przyszłości – i w jakiś sposób została przeniesiona do IX-wiecznego Lyonu. Ich odmienne stroje, zachowanie i być może technologia, którą mieli przy sobie, były dla ludzi średniowiecza tak niezrozumiałe, że jedynym wyjaśnieniem, które przyszło im do głowy, była ingerencja sił nadprzyrodzonych.
Rosyjska legenda o Jaszce i miedzianym kotle
Z archiwów Uniwersytetu Kazańskiego pochodzi fascynujący raport o chłopie pańszczyźnianym o imieniu Jaszka, który żył prawdopodobnie w XVIII lub XIX wieku. Według zachowanych zapisów, pewnego dnia Jaszka zniknął z wioski, a kiedy powrócił wiele lat później, opowiadał niezwykłą historię.
Twierdził, że podczas polowania w lesie natknął się na dziwny, błyszczący obiekt, który opisywał jako „miedziany kocioł”. Zaciekawiony, wszedł do środka, gdzie spotkał dziwne istoty, które zabrały go w podróż przez niebo. Kiedy powrócił, miał przy sobie monety z nieznanymi wizerunkami i napisami, których nikt nie potrafił odczytać.
Image
Ta historia jest szczególnie interesująca, gdy zestawimy ją z legendami o Dolinie Śmierci w Jakucji, regionie niedaleko Kazania, gdzie miejscowe opowieści wspominają o tajemniczych metalowych półkulach, zwanych „kociołkami”, wykonanych z metalu przypominającego miedź. Wielu badaczy zauważa podobieństwo tych opisów do współczesnych relacji o spotkaniach z UFO, co stawia pytanie, czy Jaszka mógł być świadkiem lub uczestnikiem autentycznego kontaktu z istotami pozaziemskimi i ich technologią, która umożliwiała podróże nie tylko w przestrzeni, ale i w czasie.
Współczesne relacje o podróżach w czasie związane z UFO
W badaniach nad zjawiskiem UFO pojawiają się również współczesne relacje osób, które twierdzą, że zostały nie tylko zabrane na pokład pozaziemskich pojazdów, ale także przeniesione w czasie. Te fascynujące historie, choć często odbierane z dużą dozą sceptycyzmu przez naukowy mainstream, stanowią interesujący materiał badawczy dla ufologów.
Osoby relacjonujące takie doświadczenia opisują przeniesienie do innych epok – zarówno w przeszłość, jak i w przyszłość. Niektórzy twierdzą, że zostali zabrani, by obserwować kluczowe momenty z historii Ziemi, inni opowiadają o wizytach w przyszłości, gdzie pokazano im losy naszej planety. Choć trudno zweryfikować te relacje, ich spójność i powtarzalność niektórych szczegółów budzi zastanowienie.
Naukowe spojrzenie na podróże w czasie
Warto zauważyć, że współczesna nauka, choć ostrożna w ocenach, nie wyklucza całkowicie możliwości podróży w czasie. Teoria względności Einsteina jasno pokazuje, że czas nie jest absolutny, a jego upływ zależy od prędkości i grawitacji. Dylatacja czasu, gdzie czas płynie wolniej dla obiektów poruszających się z dużą prędkością lub znajdujących się w silnym polu grawitacyjnym, została wielokrotnie potwierdzona eksperymentalnie.
Naukowcy potwierdzają, że podróże w przyszłość są teoretycznie możliwe – astronauta poruszający się z prędkością bliską prędkości światła mógłby doświadczyć upływu czasu wolniej niż ludzie na Ziemi, co w praktyce oznaczałoby „przeskok” w przyszłość po powrocie. Podróże w przeszłość są bardziej problematyczne i budzą kontrowersje ze względu na możliwe paradoksy, takie jak słynny paradoks dziadka, ale niektóre teorie fizyczne, jak koncepcja tuneli czasoprzestrzennych czy zamkniętych krzywych czasopodobnych, nie wykluczają ich całkowicie.
Między legendą a rzeczywistością
Analizując wszystkie te historie – od starożytnych legend przez średniowieczne kroniki po współczesne relacje – trudno oprzeć się wrażeniu, że w wielu kulturach i epokach ludzie doświadczali zjawisk, które interpretowali jako przemieszczanie się w czasie. Czy były to tylko mity i wytwory wyobraźni? A może ślady rzeczywistych wydarzeń, których nie potrafiono wyjaśnić inaczej?
Być może najbardziej fascynujące jest to, że starożytne opowieści, takie jak historia Lu Gonga czy saga o Branie, zawierają elementy, które dzisiaj znajdziemy w naukowych teoriach dotyczących dylatacji czasu. Ta zgodność między intuicją naszych przodków a współczesną nauką sugeruje, że ludzie od zawsze przeczuwali relatywność czasu, nawet jeśli nie potrafili tego wyrazić w języku matematyki czy fizyki.
Współczesne relacje o podróżach w czasie związane z UFO dodają do tego obrazu nowy wymiar – możliwość, że istnieją w kosmosie cywilizacje, które opanowały technologię manipulowania czasoprzestrzenią i czasami dzielą się tą wiedzą lub doświadczeniami z wybranymi ludźmi.
Źródło: InneMedium.pl
Poznaj plan rządu!
Móc w przód podróżować w czasie nie ma problemu, jest to cechą naturalną tego świata, w którym żyjemy. Swoją drogą mocno działa to na wyobraźnię (przynajmniej moją) w jakim to dziwnym miejscu się znajdujemy.
Przykładowo jeśliby spędzić zaledwie ok. 1,5 roku Ziemskiego wokół supermasywnej czarnej dziury, będącej centrum naszej galaktyki, to w tym samym 'czasie’ nasze lokalne Słońce stałoby się czerwonym gigantem, a Ziemia by dosłownie wyparowała. To jest ta słynna dylatacja czasu w swej pełnej krasie.
Oczywiście zakładając, że teoria jak i eksperymenty, które ją jednak potwierdzają jest poprawna (co nie wyklucza wciąż jej błędności).
Odnośnie podróży wstecz to jest rzeczywiście ciekawe rozważenie i czy w ogóle jest to możliwe. Czas w zasadzie jako taki nie istnieje, jest bardziej wyrazem odnotowywania relacji pomiędzy różnymi stanami energii (materia to też energia). Tak więc cofnąć się w czasie to cofnąć się do poprzedniego układu relacji tych energii względem siebie.
To nie jest możliwe fizycznie wg aktualnego pojmowania rzeczywistości.
Jeżeli jednak założyć, że jest to wykonalne i możliwe do przeprowadzenia, to oznacza wówczas, że żyjemy w jakimś symulakrum, symulowanej czasoprzestrzeni, gdzie możesz przemieszczać się pomiędzy różnymi jej kadrami zapisanymi w interfejsie rzeczywistości, niczym w grze video.
Coś w tym mogłoby by być, wszak Hindusi (i inni) nie bez przyczyny twierdzą, że:
„Wszystko jest Mayą.”
Podróże w czasie wynaleziemy jak rozpracujemy hibernacje, w druga stronę się nie da.