Liczba wyświetleń: 1004
Nawet kilkaset szkół może zniknąć z mapy Polski w tym roku. Niezadowoleni rodzice, uczniowie i nauczyciele wychodzą na ulice.
„Gazeta Wyborcza” pisze, że do kuratoriów oświaty przed 23 stycznia wpłynęło ok. 50 uchwał o woli likwidacji placówek, a to dopiero początek. Zgodnie z prawem oświatowym gminy na podjęcie takich uchwał mają czas do 28 lutego, a praktyka poprzednich lat pokazuje, że samorządowcy lubią robić to na ostatnią chwilę, by uniknąć dyskusji ze zdenerwowanymi mieszkańcami. Tymczasem jak Polska długa i szeroka atmosfera się zagęszcza – pisze gazeta. Przykładowo, 16 stycznia ok. 80 mieszkańców Skarżyska-Kamiennej zablokowało krajową „siódemkę”, by nie dopuścić do zamknięcia kilku lokalnych szkół.
– Po wyborach samorządowych politycy dostali wiatru w żagle – komentuje Sławomir Broniarz, prezes Związku Nauczycielstwa Polskiego. – W kampanii wyborczej wśród obietnic żaden z nich nie zapowiadał likwidacji szkół. Nie mówili, że chcą je zamykać, by za te pieniądze np. budować drogi czy kanalizację. A teraz takie argumenty wysuwają. Wiedzą, że następne wybory dopiero za cztery lata, i liczą na to, że wyborcy do tego czasu zapomną.
Spośród miast wojewódzkich najgoręcej jest w Gdańsku, gdzie ważą się losy Pałacu Młodzieży, do którego uczęszcza ok. 2 tys. dzieci. W Katowicach samorządowcy rozważają likwidację liczącego ok. 150 uczniów Gimnazjum nr 15. W budynku po szkole najprawdopodobniej pozostaną podstawówka i przedszkole prowadzone przez stowarzyszenie, którego wiceprezesem do niedawna był wiceprezydent Katowic Krzysztof Mikuła. Wiejskie podstawówki zamieniane są w filie, by zaoszczędzić m.in. na administracji (kilka szkół może mieć jednego dyrektora).
Na liście szkół do zamknięcia jest też podstawówka w Chomętowie (gmina Szubin, Kujawsko-Pomorskie), z ponad 170-letnią historią; jeśli zniknie, jej uczniowie będą musieli dojeżdżać 8 km do Kowalewa. W Świdnicy władze powiatu dążą do likwidacji IV LO – uczniów z klas policyjnych, wojskowych i strażackich chcą przenieść do liceum o profilu… artystycznym.
Kontrolerzy NIK, którzy zbadali 119 procedur likwidacyjnych z lat 2011-13, krytykują gminy za styl, w jakim przeprowadzane są likwidacje, zaogniający konflikty społeczne. Zwracają też uwagę, że we wspomnianym okresie pracę straciło 1179 pedagogów. Co prawda blisko 40 proc. z nich podjęło pracę w szkołach gminnych przejmujących uczniów, a 19 proc. w szkołach (prywatnych czy społecznych) tworzonych w miejsce likwidowanych placówek. Jednak warunki ich pracy znacznie się pogorszyły – czas pracy wydłużył się średnio o 5 godz., a wynagrodzenie wynosiło średnio 60 proc. wcześniejszych pensji – pisze „Wyborcza”.
Od 2008 do 2012 r. gminy zlikwidowały 856 podstawówek i 88 gimnazjów. Szkół tak naprawdę znikło więcej, tylko że wiele z nich likwidowano przez wygaszanie, tzn. ograniczano im nabór w kolejnych latach, tak że np. gimnazjum po trzech zostawało puste.
Źródło: Nowy Obywatel
Poznaj plan rządu!
A może rynek walny-plenarny? Wolny rynek hehe slogan propagandowy, który wstawia się wszędzie a powinno się na półkę między idealistyczne bajki zaraz obok komunizmu i demokracji niestety.
To nie jest decyzja polityczna tylko ekonomiczna.
NIE MA – potwarzam NIE MA alternatywy dla dużych szkół zamykanych w mniejszych miejscowościach.
System skonstruowany jest tak że placówka oświatowa musi mieć wyamganą ilość uczniów
A jeszcze dobrze pamiętam jak moja babcia była była nauczycielką (szkołą podstawowa) w bardzo małej szkole -w jakimś starym rozpadającym się budynku (niedawno odremontowanym za pieniądze unijne) – ludzie jej przynosili jedzenie, ona uczyła całą wieś i okoliczne pisać , czytać i liczyć. Jako małe dziecko (chyba 6-7 lat) (czyli rok 1993 mniej więcej) byłem na jednej z tych lekcji i pamiętam jak przez mgłę
W jednej sali byli uczniowe wszystkich klas ! – od 1-ej do chyba 3-4 -ej – i każda grupa miała inne zadanie do wykonania (np na matematyce dzieciaki robiły dodawanie, a na drugiej części tablicy było mnożenie dzielenie i ułamki)
PAmiętam stare odrapane łąwki, tablice a w-f i przerwy były na podwórzu. który stanowiło podwórko sąsiadujące z domem sołtysa z dwoma kijkami (do rozwieszenia siatki do gry w siatkówke.
NA pewno jakość kształcenia była trochę gorsza niż teraz.
Ale samorządu to nie kosztowało prawie nic – poza pensją dla jednej nauczycielki (moja babcia) i pewnie prądem / wodą za utrzymanie.
Budynek pewnie nie był remontowany bo pamiętam że w tym czasie był w bardzo słabym stanie, a później gdy moja babcia przeszła na emeryture kilka lat później po prostu popadł w ruine.
Do czego zmierzam?
Samorządów nie stać na utrzymywanie szkół – bo są one gigantycznie drogie w utrzymaniu – zorientujcie się ile kosztuje jedna mała szkołą w przeliczeniu na jednego ucznia.
Ja wiem że w mieście jest tańsze utrzymanie niż na wsi (w moim powiecie w niektórych szkołach to było nawet 17 000 zł rocznie na jednego ucznia – dla porównania czesne w prywatnej szkole w Warszawie to powiedzmy 12 000zł rocznie)
Mikroszkoły takie jak opisywane przeze mnie już od dawna nie istnieją – zastąpiły je bardzo kosztowne zespoły szkół skoncentrowane w dużych kosztownych placówkach.
I jak taki biedny samorząd ma utrzymać szkołe, wyremontować drogi, zadbać o wywóz śmieci, opiekę nad zwierzętami itp itd.
Ja wiem że tylko w moim powiecie na takie prowincjonalne szkoły wydaje się w gminach ponad 50% całegu budżetu gminy.
Wybaczcie ale z pustego i salomon nie naleje.