Waszyngton – logika siły
Podczas ataków 11 września 2001 r., Sekretarz obrony Donald Rumsfeld i jego doradca Arthur Cebrowski, zdefiniowali potrzeby Pentagonu, jako zdominowanie planetarnego pola bitwy (dominacja w pełnym spektrum) w celu utrzymania unipolarnego świata. Dokładnie tego próbują dokonać dziś Stany Zjednoczone.
Dwa tygodnie temu Waszyngton ukoronował Juana Guaido na prezydenta Wenezueli, pomimo, iż ten nawet nie brał udziału w wyborach prezydenckich, co więcej oświadczył on, że prezydent Maduro jest nieuprawniony do sprawowania urzędu prezydenckiego, chociaż został wybrany zgodnie z prawem, i zapowiedział jego deportację do Guantanamo.
W zeszłym tygodniu Waszyngton ogłosił zawieszenie traktatu INF, obwiniając Rosję za tę decyzję, otwierając tym samym jeszcze bardziej niebezpieczny rozdział w wyścigu zbrojeń nuklearnych.
W tym tygodniu Waszyngton posunął się o krok dalej. W dniu 6 lutego pod dowództwem USA, NATO ponownie się rozszerzyło, podpisując protokół przynależności do paktu przez Północną Macedonię jako 30 członka organizacji.
Nie wiemy jaki krok ma zamiar podjąć Waszyngton w przyszłym tygodniu, ale wiemy w jakim kierunku pójdzie – coraz szybszych, następujących po sobie siłowych aktów, dzięki którym USA i inne mocarstwa zachodnie, będą próbowały utrzymać jednobiegunową przewagę w świecie, który szybko staje się wielobiegunowy.
Ta strategia – nie będąca wyrażeniem siły ale słabości, choć nie mniej niebezpieczna – depcze podstawowe zasady prawa międzynarodowego. Symbolicznym tego przykładem jest przyjęcie nowych sankcji przeciwko Wenezueli, z “zamrożeniem” 7 miliardów dolarów należących do państwowej spółki naftowej, z deklarowanym celem jakim jest zapobieżenie eksportu ropy z Wenezueli, kraju, który ma jej największe rezerwy na świecie.
Wenezuela jako jeden z siedmiu krajów na świecie posiadających złoża koltanu, jest również bogata w złoto, ze złożami szacowanymi na ponad 15 000 ton, wykorzystywanych przez państwo do stworzenia silnej waluty, za pomocą której można kupić leki, żywność, produkty i inne towary o podstawowym znaczeniu. Aby temu zapobiec, Departament Skarbu USA wraz z Ministrami Finansów i prezesami banków centralnych Unii Europejskiej oraz Japonii, przeprowadził tajną operację “międzynarodowego wywłaszczenia” (dokument opublikowany przez dziennik „Il Sole 24 Ore”). Zamierza skonfiskować 31 ton sztabek złota należących do państwa wenezuelskiego. 14 ton jest obecnie przechowywanych w Banku Anglii, a 17 dodatkowych ton, zostało przekazanych do Banku Anglii przez niemiecki Deutsche Bank, który otrzymał je od Wenezueli w ramach gwarancji pożyczki, która została spłacona w całości przez Wenezuelę w silnej walucie. To była zwyczajna kradzież, w tym samym stylu, który doprowadził w 2011 roku do “zamrożenia” 150 miliardów dolarów z suwerennych funduszy Libii (z których większość zniknęła), z tą różnicą, że kradzież wenezuelskiego złota zostały przeprowadzona w tajemnicy.
Cel jest taki sam a mianowicie ekonomiczne zduszenie państwa docelowego, w celu przyspieszenia jego upadku, poprzez podsycanie wewnętrznej opozycji, a jeśli to okaże się niewystarczające, atak militarny z zewnątrz.
Z taką samą pogardą dla najbardziej elementarnych zasad postępowania w umowach międzynarodowych, Stany Zjednoczone i ich sojusznicy zarzucają Rosji łamanie traktatu INF, nie przedstawiając najmniejszego dowodu, jednocześnie ignorując zdjęcia satelitarne przedstawione przez Moskwę, które dowodzą, że Stany Zjednoczone zaczęły przygotowywać produkcję rakiet nuklearnych zakazanych przez Traktat na terenie należącym do Raytheona dwa lata przed tym, jak oskarżyli Rosję o naruszenie Traktatu.
Wreszcie, w związku z nadchodzącą ekspansją NATO, której akt zostanie podpisany jutro, pamiętajmy, że w 1990 r., dzień przed rozwiązaniem Układu Warszawskiego, sekretarz stanu USA James Baker, zapewnił prezydenta ZSRR Michaiła Gorbaczowa, że „NATO nie rozszerzy się nawet o centymetr na wschód “. Tymczasem w ciągu dwudziestu lat po zburzeniu Federacji Jugosłowiańskiej w wyniku wojny, NATO rozrosło się z 16 do 30 państw, rozszerzając się dalej i dalej na wschód w kierunku Rosji.
Autorstwo: Manlio Dinucci
Tłumaczenie: Enigmatis
Źródło oryginalne: Voltairenet.org
Źródło polskie: WolneMedia.net