Represjonowanie związkowców to fakt

– Mam nadzieję, że wchodząca w życie zmiana art. 50 § 5 kodeksu pracy pozwalająca zwolnionym związkowcom, którzy byli zatrudnieni na czas określony, ubiegać się o przywrócenie do pracy wzmocni związki w sektorze prywatnym – mówi „Rzeczpospolitej” Andrzej Radzikowski, wiceprzewodniczący OPZZ.

Jak dodaje, obecnie ok. 30 proc. ludzi nie ma stałych umów o pracę. To zjawisko szczególnie silne w prywatnych firmach.

Obawy wiceprzewodniczącego OPZZ potwierdza raport przygotowany przez Międzynarodową Konfederację Związków Zawodowych. Dotyczy on przestrzegania praw związkowych na świecie. Jego polską część przygotował NSZZ „Solidarność”.

Raport pokazuje, że nasilają się działania represyjne wobec członków związków zawodowych. Stosunkowo nowe zjawisko w Polsce to dyskredytowanie liderów w oczach załogi. Zdarza się też inwigilacja działaczy. Najbardziej radykalną formą represji jest zwalnianie z pracy działaczy pod ochroną.

Takie sprawy trafiają do sądów, jednakże postępowanie trwa od kilku miesięcy do nawet kilku lat. W tym czasie pracownik może pozostawać bez środków do życia. Na takie sytuacje związki zawodowe mają przygotowany system wsparcia. Nie są to jednak środki nieograniczone.

– Zdarza się, że pracodawcy w zamian za wycofanie pozwu o przywrócenie do pracy oferują wysokie odszkodowania – mówi Joanna Szymonek z Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

Czasami upór sprawia, że działacze wracają do firmy, chociaż zabiera to od kilku do kilkunastu miesięcy. Dla pracodawcy to wystarczający okres, by przeprowadzić „strategiczne działania”. Związkowiec jest niewygodny, bo patrzy mu na ręce i w podejrzanej sytuacji może zareagować.

– Ostatnio w Lubelskiem była seria zwolnień liderów w PKS po to, by dokonać zmian w firmie – mówi Sławomir Wręga, wiceprzewodniczący Forum Związków Zawodowych.

Utrudnianie działalności związkowej jest karalne. Nikt jednak z tego sobie nic nie robi, bo prawdopodobieństwo, że ktoś zostanie ukarany, jest niewielkie.

Źródło: Nowy Obywatel