Liczba wyświetleń: 1064
Jak się okazuje, Polska przy jednych z najostrzejszych ograniczeń nałożonych na społeczeństwo w związku z epidemią COVID-19, ma jednocześnie jedne z najgorszych wyników w zwalczaniu epidemii.
Na stronie Oxford COVID-19 Government Response Tracker można wygenerować wykresy pokazujące zależność poziomu surowości rządowych odpowiedzi i liczby zakażeń. Porównując Polskę z takimi państwami, jak Grecja, Słowacja, Australia i Tajwan można zobaczyć, że:
– 1 kwietnia poziom surowości rządowych restrykcji był nieco wyższy jedynie w Grecji, podczas gdy liczba zakażeń była wyższa tylko w Australii;
– 10 maja Polska miała już większą liczbę zakażeń od wszystkich tych państw – podobnie jak poziom surowości restrykcji. W porównaniu z Tajwanem ten poziom był znacznie wyższy.
Z kolei „Policy Activity Index” stworzony przez CoronaNet Research Project i posługujący się nieco inną metodologią pokazuje, że Polska miała zawsze wyższy poziom surowości rządowych ograniczeń od Słowacji i Grecji, Australię wyprzedziła w tym pod koniec lutego, a Tajwan – w pierwszej połowie marca. (Przy czym te dwa ostatnie kraje miały pierwsze odnotowane przypadki zakażeń dużo wcześniej: Tajwan 21 stycznia, a Australia 25 stycznia – podczas gdy w Polsce pierwszy przypadek zarejestrowano 4 marca). A jeszcze pod koniec kwietnia Polska była wg tego indeksu w gronie pięciu państw z najostrzejszymi restrykcjami na świecie.
A teraz przejdźmy na stronę EndCoronavirus i zobaczmy, jak w różnych państwach wygląda skuteczność zwalczania epidemii, to znaczy relatywny spadek liczby nowych zakażeń. Okazuje się, że Australia, Grecja, Słowacja i Tajwan zaliczają się do krajów „zwalczających COVID-19”, to znaczy takich, w których spadek ten występuje. A Polska znajduje się wśród krajów „wymagających działania”, to znaczy takich, gdzie tego spadku nie ma.
Czego to dowodzi? Tego, że po pierwsze ograniczenia narzucane przez rząd na społeczeństwo, takie jak „dystansowanie społeczne”, zakazywanie imprez i zgromadzeń, obowiązek noszenia maseczek czy zamykanie szkół, restauracji, fryzjerów i sklepów, stanowią co najwyżej tylko jeden z czynników decydujących o zwalczaniu epidemii. Co po obowiązkowych maseczkach i zamykaniu restauracji, jeśli nie zadba się o procedury pozwalające na szybkie wyizolowanie „bezobjawowych” zakażonych czy blokujące roznoszenie wirusa w placówkach medycznych? A po drugie, surowość ograniczeń niekoniecznie współgra z ich racjonalnością. O ile np. czasowe zamknięcie kopalni (czego w Polsce nie zrobiono i wskutek czego mamy teraz na Śląsku ognisko zakażeń) można by uznać tu za racjonalne, o tyle sławetne zamknięcie lasów, obowiązek utrzymywania dwóch metrów odległości na ulicy nawet przez osoby mieszkające ze sobą czy obowiązek noszenia maseczek nawet gdy w pobliżu nie ma żadnych innych ludzi racjonalne nie są.
Polski rząd popisał się surowością, ale niekoniecznie skutecznością. Siła polskiego państwa okazała się ślepa.
Autorstwo: Jacek Sierpiński
Źródło: Sierp.Libertarianizm.pl
Bibliografia
1. https://covidtracker.bsg.ox.ac.uk/stringency-scatter
2. https://coronanet-project.org/visuals.html
3. https://spidersweb.pl/plus/2020/04/koronawirus-polska-restrykcje
4. https://www.endcoronavirus.org/countries
Poznaj plan rządu!
Epidemia była wcześniej, już w styczniu i lutym, ale nikt jej nie rejestrował. A jak wprowadzili obostrzenia było już za późno. Dlatego obostrzenia nie mają sensu i szkodzą wszystkim. Wielu chorowało, w tym „chorzy bezobjawowi” (tak nazwano osoby, które są odporne na koronawirusa po infekcjach koronawirusowych z przeszłości). Jedno wielkie partactwo, pokaz władzy, pychy i arogancji.
Powyższe zdjęcie proponowałbym opisać:
“Kto uwierzył w wirusa ten Trąba”.
A restrykcje, w szczególności lockdown, to typowa pułapka.
Łatwo w to wejść a trudno wyjść. Pojawia się bowiem argumentacja, że te poświęcenia nie mogą “pójść na marne” więc trzeba je kontynuować. I coraz trudniej z nich zrezygnować.
Więc albo wogóle się ich nie wprowadza albo wprowadza się je na krótko, z góry zastrzegając, że jest się gotowym na odbicie problemu. Celem tak surowych restrykcji mogło być jedynie kupienie czasu – nic więcej.
Ciekawe czy te porównania z Tajwanem i Australią uwzględnia ich niemal dwukrotnie mniejszą liczebność. Grecja 4-ro krotnie Słowacja 7-mio krotnie mniejsze.
Bo gdy porównać nas z Włochami, Niemcami czy Francją, to zupełnie inaczej wychodzi. Również z uwzględnieniem różnicy liczebności.
Czy mogę prosić autora o przepisanie artykułu tak by był on zrozumiały?
@MasaKalambura
Nie nie przesadzajmy i nie wymagajmy od “spiskowców” uczciwego przedstawiania faktów.
https://www.worldometers.info/coronavirus/