Liczba wyświetleń: 1193
Mitra, bóg światła, czystości i prawdy to jedna z ciekawszych postaci panteonu starożytnych Indii. Mowa tu o bogu wyznawanym już 14 tysięcy lat p.n.e., którego kult rozprzestrzenił się do Persji, Rzymu oraz większości Europy. Do dziś znajduje się pozostałości miejsc kultu Mitry.
Wedyjskie teksty opisują go jako boga, który chronił Słońce. Zazwyczaj jest on opisywany wraz z bogiem nieba i nocy Waruną, a samemu Mitrze przypisuje się patronowanie miłości, delikatności i światłu słonecznemu. Zwierzęciem kojarzonym z Mitrą był byk który przewijał się w wielu inkarnacjach legend na jego temat dotyczących jego walki z boskim bykiem.
Motyw ten, przewija się zarówno w „Wedach” jak i armeńskim eposie o Dawidzie z Sasunu. Można sobie zresztą przypomnieć, że jedną z prac Herkulesa było przecież zabicie boskiego byka, a więc być może jest to przerobiona wersja opowieści o Mitrze. Równie ciekawą kwestią jest historia o narodzeniu Mitry. Większość legend na jego temat zakłada, że narodził się on „z kamienia”.
Dzisiejsi historycy wiążą z tym sieci tuneli odkopanych na głębokości 160 metrów w Turcji i Armenii, które miały pełnić rolę świątyń dla Mitry. Legendy zakładają, że do jego narodzin doszło dzięki „promieniowi światła, który oddzielił się od gwiazdy i spenetrował głębiny tunelu”. Warto napomnieć, że legendy Armenii mówią o jeziorze, w którym skrywał się kamień jednak ostatecznie wydźwięk legendy jest ten sam. Mitra powstaje z ciemności dzięki pojedynczej wiązce światła.
Indyjski Mitra jest przedstawiony w Wedach jako ten, który czuwa nad przestrzeganiem umów. Uosabia łagodny, opiekuńczy aspekt władzy królewskiej. W mitologii perskiej Mitra był bogiem słońca i światłości, opiekunem przysiąg i układów, patronem wojowników i władców, bogiem-słońcem zrodzonym ze skały. Jest to więc dość spójna postać, która dzieli wiele elementów z późniejszymi wytworami kultury greckiej pokroju Apollo oraz Heliosa.
Historia Mitry opisana w sanskrycie wiąże się z krwawą historią dotyczącą boga znanego jako Soma. Jest to bóg życia, księżyca oraz roślin, który wdał się w zwadę z innymi bogami. Wedle jednej wersji został on zabity przez boga Sziwę, który przeciął go na pół. Natomiast w drugiej, śmierć boga Księżyca była efektem działania kilku bogów wliczając Mitrę. Wraz z Waruną i bogiem Wayu zabili oni Some a następnie zmiażdżyli go do postaci płynu.
Wiele z grafik, przedstawia Mitrę jako obrzydzonego całą sceną jednak mimo wszystko uczestniczył on w rytualnym mordzie na Somie i użył jego szczątków do użyźnienia gleby. Poza tym Mitra panował również nad zmianami kosmicznymi, strzegł porządku społecznego, chronił majestat królewski i występował jako sędzia w zaświatach.
Nic w tym więc dziwnego, że biorąc pod uwagę, że mamy tu do czynienia z męskim bogiem miłości i światłości, który bywa kojarzony z władzą królewską a do tego ma sądzić ludzi w zaświatach, przynosi niektórym skojarzenia z postacią Jezusa Chrystusa. Być może jest to jedynie przypadek, ale takie nałożenie wspólnych motywów brzmi aż nadto podejrzanie.
Autorstwo: M@tis
Zdjęcie: Cristian Chirita (CC BY-SA 3.0)
Źródło: InneMedium.pl
Poznaj plan rządu!
Mitranizm byl najbardziej rozpowchszechnina religia w starozytnym Rzymie. Cesarz Konstantyn ktory zalozyl kosciol katolicki, wlaczal wlasnie mitranizm, judaizm do tego kosciola. Wystarczylo przemianowac Mitre na Jezusa, i nie bylo wiekszej roznicy. Ta ze wyznawcy mitranizmu czy chrzescijanstwa nie mieli wiekszych problemow przejscia na katolicyzm. Lateran byl najwieksza swiatynia mitranizmu w Rzymie, zostal przejety przez kosciol katolicki na podstawie testamentu Konstantyna, Tylko 400 lat pozniej okazalo sie ze ten testament zostal sfalszowany. Mimo odkrycia falszerstwa testamentu i potwierdzonego przez kosciol katolicki, nie oddal Lateranu.
16 tysięcy lat wstecz, to dość odważna teza.
Tihuanuco nad jeziorem Titicaca to okolo 30 tys lat temu, i to oficjalne datowanie. Na “Zmiany na ziemi” ten artykol jest znacznie obszerniejszy. Przepraszam to jest rzeczywiscie Inne Medium” ale ja wchodzilem przez ZnZ.
według tradycji Bon, pochodzącej z płn Iranu 16 tys. lat temu pojawił się tam Shenrab Miłocze,twórca tradycji Bon. Czy miejsce, czas i podobne atrybuty to tylko zbieżność?
Jako ciekawostkę podam, że jedna z baśni braci Grimm “Kryształowa Kula” jest żywcem przepisanym mitem o Mitrze. Być może to nie przypadek, ponieważ bracia Grimm swoje baśnie spisywali na terenach, gdzie kulturę ludową tworzyli zniemczeni Słowianie, Awarowie, Bojoariowie.
Poray, Awarowie to plemiona ugro-finskie, a czegos takie jak Bojoariowie to nie ma. Jest Bajuwara, ale to plemie celtyckie, zamieszkujace tereny ktore pozniej zajeli Awarowie. Nazwa Bojoariowie wystepuje tylko w jezykach bylej Jugoslawi, i to bardzo rzadko.
Rici
proszę Cię nie o wiadomości z wikipedii lecz źródłowe
– według dotychczas przeprowadzonych badań genetycznych, większość próbek awarskich to R1a,czy ariosłowiańskie. Pochodzili prawdopodobnie (ponieważ nie ma na to jednoznacznych dowodów z pogranicza Europy i Azji), zapiski nt. religii ( potwierdzają pokrewieństwo
ich wierzenia były najpewniej zbliżone do kompleksu wierzeń arioslowiańskich
– Bojoariowie – Boioaria, później opisywany jako Baioaria tak region ten opisywał Widukind i inni kronikarze między VIIIa X wiekiem, wiec Rici skoryguj swoją wiedzę. Toponomastyka oraz imiona władców oraz innych postaci z tego obszaru w większości wskazująca słowiańskie korzenie. więc był to lud słowiański lub słowiański z domieszka celtyckiego