Ludzie bezdomni

Według raportu GUS podsumowującego Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2011, skalę bezdomności w Polsce można wstępnie określić na niemal 25 tys. osób.

Jak informuje „Portal Samorządowy”, Narodowy Spis Powszechny 2011 uwzględnił dwie kategorie bezdomnych. Pierwsza to ci bez dachu nad głową, nocujący np. na dworcach kolejowych lub autobusowych, w kanałach i węzłach ciepłowniczych, na ulicach, plażach, w lasach lub parkach, na klatkach schodowych czy w zsypach. Druga to osoby bez stałego miejsca zamieszkania, które przemieszczają się pomiędzy różnymi obiektami zbiorowego zakwaterowania, takimi jak schroniska, noclegownie i instytucje dla bezdomnych. Z ponad 24 tys. spisanych osób bezdomnych 9,6 tys. stanowili bezdomni pierwszej kategorii, a ponad 14,5 tys. – bezdomni drugiej kategorii.

Najwięcej bezdomnych jest w woj. mazowieckim, dolnośląskim, zachodniopomorskim, śląskim i pomorskim. Prawie 60 proc. osób bezdomnych pierwszej kategorii spisanych zostało w pięciu województwach: mazowieckim (16,9 proc.), dolnośląskim (13,2 proc.), zachodniopomorskim (11,2 proc.), śląskim (9,2 proc.) i pomorskim (8,7 proc.). Prawie 12-krotnie mniej bezdomnych, bo nieco ponad 5 proc. spisano w województwach: świętokrzyskim (1,5 proc.), podlaskim (1,9 proc.) i opolskim (1,9 proc.). Ponad 36 proc. spisanych już ponad 3 lata nie ma stałego schronienia, 14 proc. w stanie bezdomności jest od 1 roku do 3 lat, a prawie 9 proc. – od 4 miesięcy do roku.

Najczęściej wymieniana przyczyna bezdomności (przy podaniu wyłącznie jednej przyczyny) to wypędzenie z mieszkania przez rodzinę lub współlokatorów (prawie 30 proc.), wymeldowanie decyzją administracyjną (około 20 proc.), pozostawienie mieszkania rodzinie z własnej inicjatywy (17 proc.), eksmisja (prawie 14 proc.) i bezrobocie (10 proc.).

Źródło: Nowy Obywatel