Kiedy zostaną wprowadzone innowacje w polityce?
Futurologia prognozuje przyszłość nie tylko w dziedzinie techniki, środowiska przyrodniczego czy ekonomii, ale również w polityce.
Jednak pytanie o innowacje w polityce może wybiegać poza kompetencje futurologii i wkraczać bardziej na płaszczyznę fantastyki, zwłaszcza jeśli pytamy o innowacje w polskiej polityce. Ale mówiąc całkiem poważnie kwestia innowacji w sferze politycznej i społecznej jest bardzo zaniedbana, a w zestawieniu ich z rozwojem technologii widać wyraźnie ogromny rozdźwięk pomiędzy tymi dwoma obszarami.
W branży startupowej tylko innowacyjne pomysły i idee, mają szanse odniesienia sukcesu na większą skalę. Innowacja jako nowa jakość i wartość usprawniająca realizację danego celu, stanowi bardzo ważny element rozwoju przedsiębiorstw oraz ma istotny wpływ na całokształt gospodarki i ekonomii danego państwa.
Więc skoro ma ona tak duże znaczenie, to czemu w polityce nie implementuje się żadnych innowacyjnych rozwiązań?
Polityka jako system zarządzania państwem, dbający o dobro wspólne, nie jest aktualizowana do realnych potrzeb społeczeństwa, lecz stanowi skostniały twór, który jest bardzo oporny na jakiekolwiek innowacje. W obecnym wydaniu politycznym innowacyjna perspektywa jest maksymalnie zawężona, nie widząc lepszego ustroju jak obecna demokracja, ani nie mogąc wyjść ponad ograniczony dualizm prawicy i lewicy.
Systemy polityczne są kompletnie nie przystosowane do wymagań społecznych i świata technologii, dlatego konieczne są w tym zakresie innowacje. Każdy układ dąży do równowagi, więc i na tej płaszczyźnie musi dojść do integralnego i zrównoważonego rozwoju obszarów społecznych, technologicznych i politycznych. Pytanie tylko, kto i jak wprowadzi innowacyjne rozwiązania polityczne? Prototypów i projektów innowacyjnych rozwiązań zarządzania państwem nie brakuje, problemem jest jedynie ich implementacja. Poniżej przedstawiam innowacyjne pomysły systemów zarządzania państwem.
ZARZĄDZANIE MOŻLIWOŚCIAMI MAS
Otwarty system polityczny, w którym władzę sprawuje społeczeństwo, ale nie za pośrednictwem wybieranych co 4 lata przedstawicieli, lecz za pośrednictwem innowacyjnych pomysłów i optymalnych rozwiązań, a dokładniej ludzi, którzy te rozwiązania tworzą.
Państwo wydaje zlecenie projektowania nowych przedsięwzięć, rozwiązań i innowacji dla szerokiej grupy ludzi, oczekując od nich partycypacji w zadaniach, które do tej pory były zarezerwowane dla wąskiej grupy aparatu państwowego. Społeczeństwo daje rozwiązania, a organy państwowe je finansują i uprawomocniają.
Taki model organizacji państwa ma wiele korzyści:
– problemy są rozwiązywane szybciej oraz nie wymagają wysokich kosztów,
– dociera się do szerszego grona talentów, dzięki czemu można eksplorować dużo więcej potencjału zasobów ludzkich, co ma przełożenie na jakość nowych rozwiązań,
– pozwala na dotarcie do najistotniejszych potrzeb i pragnień społeczności,
– społeczeństwo ma poczucie rzeczywistego wpływu na rozwój swojego kraju.
DEMOKRACJA BEZPOŚREDNIA
System polityczny, w którym obywatele mają większy i bezpośredni wpływ na podejmowane przez państwo decyzje, poprzez liczne plebiscyty i referenda. Korzyści takiego modelu politycznego według Wikipedii jest bardzo wiele:
– Im większe zastosowanie mają elementy demokracji bezpośredniej tym większe jest tzw. „zadowolenie z życia”. Efekt ten ma bardzo wysoki poziom istotności statystycznej i ma porównywalny wpływ na „zadowolenie z życia“, co wzrost dochodów. Z większego zadowolenia z życia wraz ze wzrostem partycypacji korzystają w równym stopniu wszyscy obywatele bez względu na wysokość dochodów, wykształcenie i płeć
– Dochód na głowę w jednostkach terytorialnych o „silniejszej” demokracji bezpośredniej jest znacznie wyższy aniżeli w jednostkach terytorialnych o stosunkowo mniej rozwiniętych możliwościach współdecydowania (demokracji bezpośredniej).
– Wydatki i przychody jednostek terytorialnych, w których zastosowanie ma demokracja bezpośrednia są niższe.
– Im więcej demokracji bezpośredniej tym niższe są koszty sektora publicznego.
– Zwiększa się skuteczność administracji publicznej.
– Zmniejsza się poziom długu publicznego (deficyt budżetowy maleje).
– Zmniejsza się korupcja.
– Wydatki publiczne na edukację na głowę mieszkańca są wyższe, jeśli możliwe jest przeprowadzanie referendów.
– Ceny gruntów są wyższe, ponieważ ludzie wolą mieszkać i pracować w gminach o wyższym wskaźniku demokracji bezpośredniej.
– W demokracji bezpośredniej ludzie chętniej płacą podatki, aniżeli w demokracji reprezentatywnej (mniejsza jest skala zjawiska uchylania się od płacenia podatków).
– Podatki są niższe w jednostkach terytorialnych o rozwiniętej demokracji bezpośredniej.
NETARCHIA
Netarchia – zwana również demokracją epoki internetu – jest nowym modelem organizacji społeczeństwa, opartym o sieciową, horyzontalną strukturę, w przeciwieństwie do obecnego modelu hierarchicznego. Wizję polityki netarchii, najlepiej obrazują słowa inicjatora Ruchu Netystów Aleksandra Sikory:
„Polityka mogłaby być sferą codziennej kreatywności. Przypomnij sobie jaka energia pulsuje np. na Facebooku – ludzie przesyłają sobie uwagi, znalezione materiały, linki, opinie, pomysły, filmy, zdjęcia, zapraszają się na imprezy i na akcje – realne i wirtualne. Przecież to gotowy model polityczny. Dlaczegóż decyzje nie miałyby się ucierać poprzez to, że ludzie wymieniają się opiniami, dyskutują, posyłają sobie ciekawe przykłady rozwiązań, filmy promujące dane stanowiska itp.? I są w tym zabawni, twórczy, radośni. A jak przychodzi czas, w końcu – głosują na wypracowane profesjonalne rozwiązania, na ludzi i ich propozycje. Polityka wcale nie musi kojarzyć się z nudnymi politykami gadającymi często bez sensu lub agresywnie; z długimi nasiadówkami, podczas których ludzie skaczą sobie do gardeł. Tylko, powiedzmy, z ciekawymi wymianami informacji na niezliczonych forach społecznych, a potem ze spotkaniami w realu, aby wdrożyć wypracowane decyzje.”
Przedstawione innowacje polityczne dążą do produktywnej interakcji społecznej i zwiększenia udziału obywateli w kształtowaniu polityki.
Potrzebujemy takich innowacji, bowiem skostniałe struktury aparatu państwowego ograniczają potencjał społeczny.
Potrzebujemy również nowej jakości myślenia o polityce i patriotyzmie, jako odpowiedzialnym dbaniu o przestrzeń, w której żyjemy.
Autor: Thingol
Źródło: Future News
Nadesłano do „Wolnych Mediów”