Liczba wyświetleń: 913
Niedawno przeprowadzone przez delijską organizację pozarządową Bachpan Bachao Andolan badanie, ujawniło tysiące dzieci zaangażowanych w szycie piłek i produkcję innych artykułów sportowych w Indiach. Nawet po wielu godzinach pracy, dzieci zarabiają 40 razy mniej, niż wynosi cena detaliczna większości produkowanych przez nie przedmiotów.
Nie po raz pierwszy globalna społeczność sportowa zostaje skażona opowieściami o dziecięcej pracy polegającej na zszywaniu piłek. Pomimo słynnego porozumienia FIFA 1996, Rezolucji Parlamentu Europejskiego z 2004 roku, włączenia jasnych kodeksów postępowania i Monitoringu Indyjskiego Przemysłu Dóbr Sportowych oraz wysokich roszczeń rządu przeciwko pracy dzieci, tysiące z nich nadal szyje piłki dla znanych marek.
Według badań przeprowadzonych przez Bachpan Bachao Andolan (BBA) we współpracy z Międzynarodowym Forum Prawa Pracy co najmniej 5 000 dzieci szyje piłki i produkuje inne artykuły sportowe w tym piłki nożne, do krykieta, kosza, piłki tenisowe, itp. przyczyniając się tym samym do Indyjskiego Przemysłu Sportowego, który wytwarza łącznie 318 rodzajów artykułów.
W wioskach i miejskich slumsach Meerutu – dzielnicy Uttar Pradesh i Jalandhar są wśród nich dzieci, które wraz z rodzinami zmuszone zaciągniętymi u kontrahenta długami pracują jako zadłużeni robotnicy. W efekcie ich stan zdrowia i edukacja są całkowicie zagrożone.
Wędrując po slumsach Budh Vihar i Kamal Pur na obrzeżach Mererutu lub udając się do odległych wiosek jak Shiwal Khas, spotkać można setki małych dzieci zszywające sztuczne kawałki skóry opieczętowane: „child labour free”, co oznacza: “wykonane bez udziału dzieci”.
Badanie zatytułowane “Spalony: Praca dzieci przy szyciu piłek – studium przypadku w dzielnicy Meerut” zostało opublikowane dzięki pracy Kailash Satyarthi, międzynarodowo uznanego działacza na rzecz praw dziecka, przewodniczącego i założyciela Global March Against Child Labour, BBA oraz pięciorgu dzieci szyjącymi piłki ze Solaklaa w Meerut. Wszystkie obecnie uczęszczają do szkół w ramach działalności BBA, ale ciągle muszą pracować aby spłacić ogromnych długi, zaciągnięte przez ich rodziców.
Heena, 9-letnia nieśmiała dziewczynka z wielkimi marzeniami powiedziała, że ze względu na męczącą pracę bolą ją oczy i ręce, ale jest szczęśliwa, że teraz przynajmniej może pójść do szkoły. W przyszłości chce zostać policjantką, aby móc aresztować przestępców i powstrzymywać wszelkie formy przemocy.
Nisha, 13-letnia dziewczynka nadal ma bandaże na palcu w wyniku ukłuć igłą podczas szycia piłki nożnej. Kiedy przedstawiano procedurę ściegu złączającego skórzane kawałki usłyszała: “Musimy być bardzo ostrożni podczas używania igieł, inaczej za źle wykonane cięcia obetniemy pensje na rzecz kosztów naprawy”.
“Jeśli wędrować by w slumsach Budh Vihar i Kamal Pur oraz na obrzeżach Meerut lub udać się do takich odległych wiosek jak Shiwal Khas, można spotkać setki małych dzieci zszywające sztuczne kawałki skóry opieczętowane „child labour free”. Ponadto wiele z nich marzy o grze w piłkę nożną. Co jeszcze może być większa przestępczością? ” – twierdzi Satyarthi.
Zwracając uwagę na postęp w kierunku zakończenia aktu pracy dzieci, Satyarthi mówi: “Nastąpił znaczący postęp w ciągu ostatnich 12 lat od pierwszego opublikowania przez BBA przypadków dzieci zaangażowanych w przemysł sportowy w 1996 roku. W wyniku utrzymujących się międzynarodowych nacisków konsumentów i intensywnych działań, takich jak utworzenie Bal Mitra Gram w obszarach Meerut i działalności zapisywania dzieci do szkół w ramach działalności BBA, a także prowadzenie przez różne organizacje pozarządowe projektów w Jalandhar i Meerut, liczba pracujących dzieci spadła z 20 000 aż do 5 000. Ale czy choćby jedno dziecko zasługuje na brak dzieciństwa, aby inne mogło się bawić? ” – zapytał Satyarthi.
Badania wykazały, że nawet po 12-14 godzinach pracy dziecko może zszyć maksymalnie 2 piłki i zarobić w najlepszym wypadku od 3 do 5 Rupii za każdą, co stanowi 1/40 ceny detalicznej jednej piłki. Jeśli cała rodzina licząca od 6 do 7 członków niestrudzenie pracując przez te długie godziny to może wyprodukować jedynie 10 piłek, zarabiając tym samym od 30 do 50 Rupii na dzień. Jeśli szew jest niepoprawnie wykonany – koszt naprawy pokrywany jest z pensji robotników.
Badanie wskazuje na poważne zagrożenie dla zdrowia, z którymi borykają się dzieci. Wszystkie bowiem po wywiadzie narzekały na skaleczenia i urazy palców. Podczas gdy 35% miało jeszcze świeże cięcia na palcach, kolejne 35% skarży się na bóle oczu, 50% cierpi na ciągły ból pleców, a 85% regularnie bóle rąk i palców. Nie zostały zapewnione żadne środki bezpieczeństwa oraz brak opieki medycznej. Sytuację pogarsza istniejący brak systemu opieki zdrowotnej.
“Celem nauki jest nie tylko pokazanie problemu oraz uczulenie międzynarodowych konsumentów. Jest nim przede wszystkim rozpoczęcie kampanii wśród konsumentów krajowych o ubieganie się o artykuły sportowe produkowane bez udziału dzieci. Nasz kraj stanowi duży rynek dla przemysłu sportowego” – mówi Bhuwan Ribhu, Narodowy Sekretarz, BBA.
“Wszyscy dorośli pracownicy muszą mieć zapewnione płace minimalne, tak aby mogli oni posyłać swoje dzieci do szkół” – zażądał R. S Chaurasia, przewodniczący BBA. “Zatrzymajmy ten nieludzki akt, jakim jest zakup zabawek dla naszych dzieci kosztem niewolnictwa dla innych.”
Gaurav, Gautam, Nisha, Vikas i Heena – wszyscy chcą się bawić, zwłaszcza kopiąc piłkę nożną najwyżej jak to możliwe.
Źródło oryginalne: OneWorld South Asia
Źródło polskie: Polskie Stowarzyszenie Sprawiedliwego Handlu “Trzeci Świat i My”
Poznaj plan rządu!
Podobne informacje pojawiły się w mediach w 2002 r. i wcześniej.
Gdzie ta większość katolików nie popierająca wyzysku dzieci w jakimkolwiek kraju a jednocześnie nieświadoma propagowania tego wyzysku poprzez akceptację euro2012 ?
Rządza pieniądza kosztem wyzysku dzieci:
http://www.maitri.pl/gazetka/my_59/html/mundial.htm