Liczba wyświetleń: 610
Zarówno NATO jak i jego libijscy rebelianccy odpowiednicy wyrażają zdziwienie, że lojalistyczne siły zawzięcie kontynuują walkę w spornych miastach Sirte i Bani Walid pomimo bycia w ogromnej liczebnej mniejszości na ziemi i bezustannego gromienia z góry przez największe światowe siły powietrzne. Ale jedno spojrzenie na obraz więzionych lojalistów Kadafiego schwytanych w szpitalu w Syrcie opowiada całą historię: wszyscy są czarni. Napaść na Libię przekształciła się w wielkim stopniu w wojnę rasową, i czarni żołnierze walczą o przetrwanie przeciwko największemu na świecie gangowi dokonującemu samosądu, uzbrojonemu po zęby przez USA i Europę.
Gdzie jest ludność Tawurghi, w większości czarnego libijskiego miasta, które zostało starte z powierzchni ziemi przez rebeliantów? Wielu z tych, którzy nie zostali zabici czy schwytani, najwyraźniej udało się do Syrty i Bani Walid, by przeciwstawić się po raz ostatni rasistowskim mordercom, których ludzie zachodu tacy jak Amy Goodman z “Democracy Now!” nazywają „rewolucjonistami”. Rebelianci są bezczelni – absolutnie bez wstydu – w swojej determinacji oczyszczenia Libii z jej czarnej populacji. Są jak arabscy rycerze Ku Klux Klanu, wspierani przez europejskie i amerykańskie siły powietrzne, rasistowscy bojówkarze, którzy przysięgli „wyeliminować czarną skórę” i którzy bazgrali arabski odpowiednik „czarnucha” na domach swoich zwyciężonych czarnych rodaków. Ich racjonalizacje czystek etnicznych i doraźnych egzekucji czarnych więźniów są dość znane amerykańskim uszom, identyczne dla naszych własnych praktykantów białego terroru. Rebelianci utrzymują, że Tawurghanie gwałcili kobiety, pomimo że międzynarodowi obserwatorzy relacjonują, że to właśnie rebelianci i hołota, która ich otacza, systematycznie gwałcili pojmane czarne dziewczęta i kobiety. Rebelianci mówią, że Tawurghanie próbowali „wymordować wszystkich Misratan” i „jest to coś, za co muszą wszyscy odpowiedzieć”.
Oczywiście miasto Tawurgha z jedynie 30 000 w większości czarnych libijskich obywateli nie mogło w żaden sposób sterroryzować Misraty, trzeciego co do wielkości miasta kraju, oddalonego o 25 mil. Lecz rasiści zawsze twierdzą, że są ofiarami zbrodni, w których sami się specjalizują. Tak więc Tawurghanie – zastępujący wszystkich czarnych – mają etykietkę gwałcicieli dla usprawiedliwienia rasistowskiego szału Brygady Misraty.
Według raportu samego Głosu Ameryki, jedna trzecia wszystkich więźniów rebeliantów jest czarna. I zdają się oni być szczęściarzami. Nigdzie nie można znaleźć pojmanych mężczyzn z Tuwarghi, znak, że rebelianci nie dali im szansy na poddanie się, lub nie trzymali ich długo po tym, jak to zrobili. Ranni czarni, którzy znaleźli się w szpitalach, są wywlekani z łóżek ku nieznanemu losowi.
NATO mówi, że będzie kontynuować bombardowania do czasu, kiedy ostatni opór dla ich rebelianckich libijskich odpowiedników nie zostanie zdławiony. To wydaje się oznaczać – dopóki ostatni czarni wolni mężczyźni w Libii nie zostaną schwytani lub zabici, a ich rodziny zamknięte w klatkach na łaskę rasistowskich bydlaków i seksualnych bandytów. Czarni cywile wyraźnie nie są typem ludzi, których Euro-Amerykanie mieli na myśli mówiąc o misji ochrony ludności cywilnej.
Nic dziwnego, że obrońcy Syrty i Bani Walid walczą jak lwy, na przekór wszelkim przeciwnościom. Są bohaterami, lecz również nie mają wyboru. Rasistowskie szwadrony śmierci nie będą miały litości. Czarna skóra zostanie wyeliminowana, czarne kobiety zgwałcone a następnie zabite. Pierwszy czarny prezydent Stanów Zjednoczonych rozpętał piekło nad Czarną Libią. Żaden porządny człowiek nigdy nie może mu tego wybaczyć.
Autor: Glen Ford
Tłumaczenie: Maya
Źródło oryginalne: Mathaba
Źródło polskie: Stop Syjonizmowi
Poznaj plan rządu!
Przebrać Obamę w mundur Kadafiego i desantować w Syrcie… nie ma to jak porządna lekcja empatii. Dopiero później nobel.