My z pogaństwa, czy chrześcijaństwa? – 1

Opublikowano: 07.12.2016 | Kategorie: Historia, Publicystyka, Publikacje WM, Wierzenia

Liczba wyświetleń: 1096

Naród pozbawiony swej historii, kultury, religii i tradycji umiera, rozpływa się w kulturze najeźdźcy. To przydarzyło się Słowianom Zachodnim i kto wie, czy dziś nie przydarzy się nam. Rozpłyniemy się w kulturze multi-kulti.

Cykl ten pomyślany jest jako seria artykułów poświęconych wierzeniom przedchrześcijańskim ich wpływowi na dzisiejszy katolicyzm. Chcę zaprezentować zarówno genezę wierzeń jak i poszczególnych mocy (bogów) naszych ojców. Z pewnością nie chodzi o to, byśmy dziś zakrzyknęli „Sława Swarożyca” ale o to, by wykazać, że nie nasza kultura nie została ukształtowana przez chrześcijaństwo, a na odwrót, nasze chrześcijaństwo ukształtowała kultura naszych ojców. Za co winniśmy oddać im cześć i zrzucić z nas od wieków narzucane nam piętno, to co obce jest wielkie, to co nasze, polskie, lechickie, słowiańskie to tylko nic nie warte zabobony prostego człowieka.

Teksty opieram na badaniach jeszcze z czasów zaborów, gdy badacze nie posiadali naszej wiedzy i możliwości, jakie dziś np. daje genetyka, ale mieli szeroki dostęp do wiedzy kryjącej się pod strzechą chłopskiej chałupy. Bo to właśnie w czasach, gdy szlachta wstydziła się swych przedchrześcijańskich przodków chłopi nadal trwali w tradycji ojców. Wtedy pojawili się ludzie światli, m.in. wychowankowie Liceum Krzemienieckiego, którzy potrafili powiedzieć “NIE” kapłanom, co mówili “zostaw to, po co zajmujesz się zabobonami prymitywnego ludu”. Tym ludziom, co nie wahali się pod strzechy wejść, wysłuchać opowieści starca, co wnukom o dawnych dziejach opowiadał, co rozważali chłopskie tradycje, obyczaje rozdzielając w nich to co z chrześcijaństwa, a to co z wiary przedchrześcijańskiej, zawdzięczamy ten skrawek wiedzy jaki dziś o kulturze Ojców wiemy. Tymi tekstami chcę oddać hołd Zorianowi Dolędze Chodakowskiemu i Wilhelmowi Bogusławskiemu, na ich pracy teksty swe oprę wprowadzając korektę wynikającą z wiedzy jaką dostarczyły nam badania ich następców.

W archeologii granicą między istotą rozumną, człowiekiem homo sapiens sapiens a istotą jeszcze tych cech nie posiadających jest pojawienie się oznak kultów religijnych, dbałości o doczesne szczątki zmarłych. Wraz z tymi kultami pojawiała się mitologia, opowieść o bogach i przodkach..

Wśród Słowian miała ona trzy nurty. Pierwszym z nich było niebo i wszystkie zjawiska na nim się pojawiające. Tak więc główną mocą sprawczą (bogiem) było słońce. Ono to dawało życie. W mitologii słowiańskiej nadano mu imię Swaroga, kojarzonego zarówno ze słońcem jak i z ogniem. Gdy Swarog schodził na spoczynek pojawiał się księżyc, będący strażnikiem czasu. Jego nowia i pełnie wyznaczały upływający czas. W mitologii Słowian był on synem Słońca. Swarożycem. Również zjawiska przyrody jak błyskawice uzyskały swoją nazwę władcy. Był nim Perun. Zjawiskom niebieskim jako groźnym, mocnym przypisano płeć męską. Choć była i bogini Pogoda ze swymi synami Świstem i Poświstem, która dziś byłaby patronką meteorologów. Bo cóż znaczy pytanie, “jaką mamy dziś pogodę”? Czyż nie to, “czy Pogoda jest nam dziś łaskawa”?

Drugim siedliskiem mocy była Ziemia, traktowana przez Słowian jako matka, opiekuńcza, karmiąca, dobra, ale również uległa względem mocy męskich, niebieskich (powodzie, pożary wywołane piorunami…) Moce związane z ziemią, jej płodami, darami jawiły się naszym przodkom mocami żeńskimi. Z jednej strony równoważnymi partnerami mocy męskich z drugiej im uległymi. Tak nasi ojcowie wyobrażali sobie model rodziny. Ojciec silny, obrońca, zapewniający dostatek i matka, równoważna mu, choć uległa, opiekuńcza względem potomstwa, dbająca o domostwo. Jej, jak rolnik ziemi powierza ziarno tak mąż powierzał swoją pracę i starania i ziarno, a ona jako Matka Ziemia z tego ziarna dawała płody, dbała o to by te starania pomnożyć.

U Słowian zawsze wysoko ceniony był szacunek dla starszych, dla przodków. Zwróćmy uwagę na słowa takie jak starosta weselny, starosta dożynek, starosta rozumiany jako zarządzający jakimś terenem. Słowo te wywodzi się od osoby starszej wiekiem i doświadczeniem. Stąd trzecia grupa czczonych mocy związana była ze światem podziemnym, z czcią oddawaną zmarłym i ich dorobkowi. Pogardą traktowany był ten co roztrwonił dorobek przodków. Słowianie wierzyli iż dusze zmarłych obcują z żyjącymi, mają wpływ na ich życie. Stąd z tego nurtu narodził się bardzo silny, bo po dziś dzień zachowany w chrześcijaństwie (wiara w opiekuńczą moc świętych) kult mocyopiekuńczych. W tym domowych, związanych z danym rodem czy też osadą.

Biorąc pod uwagę zauważalną powtarzalność tego podziału wśród Słowian mieszkających w bardzo odległych od siebie miejscach a także wśród najbliższych nam Bałtów, należy przyjąć, że ten podział powstał bardzo dawno.

W początkowym okresie bogowie słowiańscy byli mocami bezpostaciowymi, dopiero w późniejszym okresie zaczęto przypisywać im konkretną widzialną postać. Rozwój wierzeń przedchrześcijańskich zauważamy tam, gdzie niszczenie tej przedchrześcijańskiej wiary było najsłabsze, najpóźniejsze, czyli na Litwie, Żmudzi, Pomorzu czy też na Rusi, gdzie kościół prawosławny znacznie łagodniej podchodził do wcześniejszych wierzeń i zabytków tej wiary, niż miało to miejsce na obszarach, w których chrystianizacja wywodziła się z Cesarstwa Niemieckiego. Właśnie z tych obszarów łagodnego traktowania dawnej tradycji, ze zwyczajów ludowych, z pieśni, świąt czerpiemy wiedzę o wierzeniach naszych ojców.

Zgodnie z wierzeniami słowiańskimi świat narodził się z ognia i wody. Ogień stworzył Słońce, zaś z wody narodziły się lądy. Ląd powstał z działania wspólnego dwóch bogów. Jeden z nich podniósł z dna garść piasku, który zaczął się powiększać tworząc ląd. Jednak bóg ten nie był uczciwy, część piasku zachował w ustach, by utworzyć sobie własny ląd. Ale nieuczciwość w wierzeniach ludu jest zawsze karana, stąd wraz z wzrostem lądów piasek w ustach również mu rósł. Musiał go wypluwać i tak powstały góry. By jednak spełnić pragnienie obu bogów, by mieli swoje światy, przydzielono im różne światy. Jeden stał się władcą ziemi, drugi podziemi, czyli świata zmarłych.

Szacunek dla ognia wyrażał się w tym, że dwa razy do roku, w dzień poświęcony Perunowi wygaszano wszystkie paleniska po czym sposób rytualny rozpalano ogień. Częstą metodą było kręcenie kołem obłożonym słomą na osi. Na skutek tarcia powstawał ogień, który rozniecano i zanoszono do domów rozpalając nim ogniska domowe. Zwróćmy uwagę na powiedzenie ludowe „wpaść jak po ogień” Wskazuje ono, że ognia się nie rozpalało poza czasem poświęconym Perunowi, władcy błyskawic. Jeśli rano nie dało się rozpalić ognia z zachowanego żaru, przynoszono go od sąsiada, by zachowany był ogień uzyskany w sposób rytualny w dzień poświęcony władcy piorunów. Ten zwyczaj w chrześcijaństwie zachował się w postaci święta Matki Boskiej Gromniczej, w czasie którego wierni zanoszą do domów ogień rytualnie rozpalony w kościele. Cześć ogniowi, oczyszczającemu oddawano na wiele sposobów. Między innymi było poświęcanie dziewicom, jako niepokalanym obowiązku pilnowania świętego ognia. Zwyczaj całopalenia zmarłych również wiązał się z oczyszczającą mocą ognia. Oczyszczająca była też woda. Szczególną czcią, jako miejsca przebywania pozytywnych, pro zdrowotnych mocy, były miejsca wypływania źródeł.

Cześć oddawana była także drzewom. Jest to bardzo stara wiara obecna w różnych religiach. Zarówno Rzymianie jak i Grecy wierzyli, że pewne drzewa mają duszę. Należy jednak podkreślić, że wbrew zdaniu wyrażanym przez krytyków, drzewa, źródła nigdy nie były Słowianom bogami. Była to wiara w moce, które związane były z danym miejscem, z danym drzewem czy też grupą drzew. By to przełożyć na język dzisiejszych wierzeń, żaden rozsądny katolik nie wierzy, że ikona jako obraz, malunek czy to Matki Boskiej Częstochowskiej, Kodeńskiej czy też Ostrobramskiej ma moc. Nie oddaje obrazowi czci a oddaje cześć Matce Boskiej przy danym obrazie. Ikona pełni podobną rolę jak w dawnych wierzeniach drzewo, czy źródło. W późniejszym okresie zaczęto wyróżniać dwa rodzaje świętych lasów, zwanych gajami. Były gaje przypisywane danym mocom i gaje nietykalne otaczające chram, czyli miejsce modlitwy (świątynię przedchrześcijańską).

Przedchrześcijańska wiara naszych ojców wielu doznała upokorzeń, wielu jej nie rozumiejących wyśmiewało ją. Jednak jej zrozumienie pozwala nam poznać siebie, to co otrzymaliśmy w domu rodzinnym, w szkole, choć mówiono nam, że to przecież chrześcijaństwo, czy też nowoczesny człowiek socjalistyczny. Nie, to nie chrześcijaństwo, to nie nowoczesność, to wiara i kultura naszych ojców, dziadów, pradziadów… Każdy z nas ma swego przodka, który kiedyś na tej ziemi dziś zwanej Polską swój dobrobyt i dobrobyt swych potomków, czyli nas, zechciał budować.

CIĄG DALSZY NASTĄPI

Autorstwo tekstu i zdjęcia: Zawisza Niebieski
Źródło: NEon24.pl


TAGI: , ,

Poznaj plan rządu!

OD ADMINISTRATORA PORTALU

Hej! Cieszę się, że odwiedziłeś naszą stronę! Naprawdę! Jeśli zależy Ci na dalszym rozpowszechnianiu niezależnych informacji, ujawnianiu tego co przemilczane, niewygodne lub ukrywane, możesz dołożyć swoją cegiełkę i wesprzeć "Wolne Media" finansowo. Darowizna jest też pewną formą „pozytywnej energii” – podziękowaniem za wiedzę, którą tutaj zdobywasz. Media obywatelskie, jak nasz portal, nie mają dochodów z prenumerat ani nie są sponsorowane przez bogate korporacje by realizowały ich ukryte cele. Musimy radzić sobie sami. Jak możesz pomóc? Dowiesz się TUTAJ. Z góry dziękuję za wsparcie i nieobojętność!

Poglądy wyrażane przez autorów i komentujących użytkowników są ich prywatnymi poglądami i nie muszą odzwierciedlać poglądów administracji "Wolnych Mediów". Jeżeli materiał narusza Twoje prawa autorskie, przeczytaj informacje dostępne tutaj, a następnie (jeśli wciąż tak uważasz) skontaktuj się z nami! Jeśli artykuł lub komentarz łamie prawo lub regulamin, powiadom nas o tym formularzem kontaktowym.

3 komentarze

  1. robi1906 08.12.2016 09:23

    Nasza równość i wolność trzeba było zamienić na fuedalne niewolnictwo żeby nas Niemiec nie wyrżnął,
    takie opinie słyszałem od dawna.

    A kiedy amerykanie postanowili być równi i wolni (co jest historycznym fałszem, bowiem masoni postanowili zrobić tam eksperyment z oligarchią pieniądza, stąd wojna Hamiltona z Jeffersonem, ale zostawmy to).
    Słyszymy ciągle jakie to wspaniałe wydarzenie z tą rewolucją amerykańską, demokracja, cód-miód i maliny.

    I stąd właśnie moje dywagacje,
    nasza równość i wolność,
    przestarzała i wsteczna, którą trzeba zakuć w kajdany niewolnictwa,
    a w USA taka wspaniała, nowoczesna i postępowa.

    Jaka jest między nami różnica?. Zadam takie pytanie czytającym, na rozruszanie szarych komórek.

  2. Zawisza Niebieski 09.12.2016 07:21

    robi1906: bardzo mądre pytania. Cóż, może demokracja ateńska była wcześniej ale demoktacja wiecowa, to nasz słowiański wynalazek Dziś uważamy, że demokracja to może niedoskonały ale najwyższy stopień rozwoju społeczeństwa. Gdy zachód dorastał do feudalizmu my mieliśmy demokrację wiecową. Zachód uczył nas feudalizmu opartego na chrześcijaństwie. Teraz gdy zachód dorósł do demokracji, którą zniszczono u nas w X-XI w, bo zachód jej pojąć nie potrafił, tenże zachód próbuje nas uczyć “demokracji”. Aż chciałoby się powiedzieć, nie ucz ojca dzieci robić.
    Choć patrząc na dzisiejszy rząd, to oni znów chcą nas w okowy feudalizmu wtrącić. Marionetkowy rząd z prezesem na tylnym siedzeniu,
    Krótkie podsumowanie: zachód dorósł do nas po 10 wiekach, ale nadal myśli, że to oni są awangardą świata. Można by się z tego śmiać, gdyby nie trzeba było nad tym płakać.

  3. robi1906 09.12.2016 10:36

    Zawiszo,
    moim zdaniem,
    zachodnia “demokracja” jest sztuczna i nieprawdziwa, ona jest sterowana,
    to jest taki współczesny feudalizm, a to że nie widać kajdan niewolniczych,
    nie oznaczy to że ich nie ma.
    Współczesny świat można opisać jako piramidę, zresztą to masz pokazane na dolarówce które jest jak ogłoszenie, nasz świat tak wygląda.

    Sam przecież widzisz że dzisiaj władza może wszystko (sterowana z cienia),
    mogą wmówić wszystko i wszystko zrobić,
    a ludzie co najwyżej mogą zagłosować, raz na cztery lata.

    A nasza demokracja była prawdziwa i to jest cała różnica.

Dodaj komentarz

Zaloguj się aby dodać komentarz.
Jeśli już się logowałeś - odśwież stronę.